Witam! jestem mężczyzną 21lat.
odkąd pamiętam, to zawsze towarzyszył mi stres, lęk, załamania, które potem przerodziły się w brak nadziei. W najmłodszych latach było to spowodowane ojcem, który pił, krzyczał, niszczył rzeczy w mieszkaniu, a mi zabawki, bił psa ( co bardzo ciężko znosiłem, bo to była jedyna istota która okazywała pozytywne uczucia), nie raz popchnął/rzucił matką.
W szkole nauczyciele potrafili mi powiedzieć tylko: " ooo na wycieczkę nie chcesz jechać?! ty to taki aspołeczny jesteś!😡", dalej w gimnazjum było już tak źle, że potrafiłem płakać.
w 3 gimnazjum próbowałem przestać być taką zamkniętą ofiarą, to gdy rodzice to zauważyli, to zaczęli na mnie najeżdżać, matka wypytywała ze sztuczną troską, czy coś mi jest XD, cały czas płacz, ale i trening na siłe, bo ciężko było wstać z łóżka, psychika się załamywała. zacząłem pić, bo to mi pomagało, miałem towarzystwo, które dawało mi więcej ciepła, niż rodzina, a mojej matce, tak jakby się podobało, że się staczam... teraz widzę, że tak było. jestem nadal w technikum, bo nie zdałem... 2 razy. nauczyciele wgl nie widzieli problemu w moim zachowaniu, odosobnieniu, że mam problemy z lekcjami... potrafili jeszcze na mnie najeżdżać, że nie mam pracy domowej odrobionej itd... poprosiłem moją matkę o kontakt z psychologiem ( ja nie miałem pieniędzy ), to usłyszałem tylko " a to ci wgl potrzebne? " XD... dalej jestem nikim... dalej mi źle, mam problemy.... nic się nie zmienia, a nawet jest coraz gorzej... nie wiem jak mam przestać być załamany, wziąć się w końcu za tą szkołe i uciec, daleko jak najdalej... Chciałbym, żeby ktoś mi doradził co mogę zrobić. jak zdać szkołe i uciec? jak się zmotywować do tego, żeby się uczyć? a może rzucić naukę i uciec gdzieś, zacząć pracować i iść do psychologa?
jeszcze dodam, że lekarz rodzinny przepisał mi taki lek, kiedy już się dusiłem ze stresu i nie mocy. lek to Elicea 10mg
