Tecza2607

Jestem bezrobotna, mam 23 lata. Od grudnia gdy straciliśmy trochę pieniędzy nasze życie tak drastycznie się zmieniło, ze czuje się bezsilna i sama. Ciagle się kłócimy, przestałam czuć więź, on się strasznie zmienił, wychowujemy roczna córkę nie tak jak miałam to założone. Obecnie z powodu epidemii nie może mała pójść do żłobka ani ja do pracy, nie mam żadnych oszczędności przez to ze grudniu popełniliśmy błędy życiowe - finansowe i koło się zamyka, bo nie mam jak nawet zostać samotna matką. Czuje się bezsilna, nieszczęśliwa i sama. Nie radzę sobie. On za to przekracza coraz większe granice słowne, fizyczne i czynowe. Zgania na mnie wszelakie winy i próbuje budować we mnie poczucie ze to ja jestem winna mimo ze wiem, ze to nie prawda. Zaczął mnie ograniczać również z informacjami a pro po własnej osoby. Kiedyś nie mieliśmy tajemnic. Czuje się sama, nie ma kto mi pomoc, nie mam rodziny ani przyjaciół. Tak naprawdę nikogo nie mam. Gdyby nie moja corka to już by mnie tu nie było ale jestem odpowiedzialna. Płacze codziennie, nie wiem co mam robić.