Nazywam się Julia jestem uczennicą 2 klasy liceum. Teraz jestem w tym monecie mojego życia że nie jest najgorzej. Ale zacznę od początku. Już od zerówki byłam gnębiona przez pewną dziewczynę z mojej klasy. Mimo zgłoszeń mojej mamy żadne działania nie zostały podjęte. W 6 klasie już nie chciałam chodzić do szkoły a jak już musiałam iść to z nikim nie gadałam i siedziałam sama i smutna. W pierwszej gimnazjum zaczęła się moja przygoda z samookaleczeniem. A w drugiej klasie już czułam się kompletnie niepotrzebna. W trzeciej klasie już samookaleczenia stały się moją rutyną i nie mogłam bez tego wytrzymać. Najmocniej okaleczyłam się po otrzymaniu wyników rekrutacji do szkół średnich. Dostałam wtedy straszny opierdziel od mamy bo do dostania się do wymarzonej szkoły brakowało mi 1.4 punktu. Tego dnia wbiłam sobie nożyczki w nadgarstek. Po roztoczeniu nauki w liceum wszystko się trochę unormowało bo wylądowałam w szkole 50 km od domu. Mieszkam w internacie należącym do szkoły i w tym roku byłam prześladowana przez moje współlokatorki. Przez jakiś miesiąc prawie w ogóle nie spałam. Nawet miałam koszmary i nadal miewam z udziałem tych dziewczyn. Ostatni raz pocięłam się na przełomie stycznia-lutego. Teraz jak na razie mam spokój i tylko czasami miewam myśli samobójcze, nie tak jak kiedyś nawet kilka razy dziennie.
