Witam . Mam 26 lat i jestem mama 5 letniej wspaniałej dziewczynki . Jestem w związku od 11 lat z moim partnerem (46lat ) . Od dłuższego czasu, około roku nie dogadujemy się że sobą zupełnie. Wieczne kłótnie o wszystko itp . Mam już dość postanowiłam że chce się rozstać, zacząć żyć od nowa , bez stresów, pretensji i kłótni. Wciąż mieszkamy razem . Wczoraj odbyliśmy pierwsza poważna rozmowa na ten temat . Chce się spokojnie dogadać co do opieki nad corka , oczywiście chce żeby została że mną ale nie mam zamiaru być egoistka . Wiem że mała kocha bardzo tata A on ja . Zaproponowałam opiekę naprzemienna żeby było sprawiedliwie dla nas obojga i żeby mała to jak naj mniej odczuła. Tu zaczynają się schody bo on stwierdził że nie zostanie w kraju jak się rozstaniemy tylko wyjedzie i zabierze mała. Ale nie to martwi mnie tak bardzo bo myślę że z czasem kiedy emocje opadną jakoś to mam nadzieję że dojdziemy do porozumienia . Martwi mnie to że mówi że nie chce bez nas żyć, że sobie coś zrobi . Dziś dzwoniła do mnie jego mama i mówiła że też się bardzo martwi bo on ma myśli samobójcze. Chce mu jakoś pomóc ale nie wiem jak . Nie chce być z nim tylko dlatego, że będę bała się że zrobi sobie krzywdę. Przeżyliśmy razem wiele lat i mamy razem corke , naprawdę chce mu pomóc żeby to rozstanie przeszło w miarę normalnie . Jak mogę mu pomóc?
