atsz

Mam 28 lat, od 5 lat mężatka, matka półtorarocznej córeczki. Przez całą ciążę byłam na chorobowym, córeczka urodzona nagle przez CC. Od początku Jej przyjścia na świat jesteśmy praktycznie same ( mieszkamy (ja, mąż i córeczka) u teściów), mąż z racji tego że ja zajmuję się dzieckiem, pracuje na dwa etaty, rozpoczęliśmy też budowę domu. Mąż zawsze szuka sobie innych zajęć, mało czasu spędza z nami, ja stałam się bardzo nerwowa, sama siebie nie poznaje, a przez to moja córeczka staje się taka jak ja. Zbyt często na nią krzyczę, a kocham Ją nad życie, nie potrafię się już cieszyć czasem spędzanym z Nią a do tego teściowa, która lubi sobie wypić, jestem beznadziejna matką, mam wielkie szczęście, zdrowa córeczkę a nie potrafię się tym cieszyć