Mam na imię Agnieszka. Mam 29 lat. 1.04.2020 urodziłam pierwsze dziecko (niestety skończyło się na nagłym cesarskim cięciu ). Synkowi uciekał puls po porodzie okazało się, że kanalik który powinien się zamknąć jest cały czas otwarty. Już samo to, że musiałam rodzić i siedzieć w szpitalu sama było dla mnie bardzo ciężkie i płakałam. W 3 dobie okazało się, że jakaś lekarka z innego oddziału uzyskała wynik pozytywny koronawirusa i nas też musieli dla pewności zbadać ( kolejna nerwowa sprawa ) na szczęście wynik okazał się ujemny ale zamiast wyjść w sobotę musiałam czekać aż do wtorku (znowu się załamałam ) Gdy byłam już w domu okazało się, że została na nas nałożona kwarantanna. Zostałam ze wszystkim sama. Mama nie może mi pomóc z synkiem, ale najbardziej zawiódł mnie mój mąż... Obwinia mnie, że przeze mnie nie może wyjść z domu. Od wtorku nie możemy się dogadać.. Co chwilę tylko płacze.. nie śpie po nocach nie wiem co robić.. Nie mogę jeść, skupić się na dziecku. Przecież to powinnien być najpiękniejszy okres w moim życiu a ja przez ten cały tydzień od urodzenia tylko płacze i same problemy mam.... Dodam, że mąż ma hobby- biegania, które jak się okazuje jest dla niego najważniejsze... /co mam zrobić żeby pomóc sobie bo czuję że jestem na skraju załamania .
