Mimi7

Jestem 22 letnią studentką. Mam bardzo ciężki kierunek studiów więc praktycznie bez większych przerw się uczę. Nie lubię swoich studiów. Nie wiedzialam co wybrać a tacie bardzo zależało abym studiowała więc wybrałam coś w czym byłam dobra w szkole. Ale teraz nie potrafię sobie poradzić i cały czas spędzam nad książkami. A gdy tego nie robię, dręczą mnie wyrzuty sumienia ze się nie uczę. Poza tym mam narzeczonego i od jakiegoś nie jestem zadowolona z tego związku. Pytanie czy problem jest we mnie? Nie wiem konkretnie od kiedy ale około roku. Nie mam na nic ochoty. Jestem nieszczęśliwa. Zmuszał się do wszystkiego w szczególności nauki. Ale też do codziennych obowiązków. Mycia, jedzenia, sprzątania. Nic mi nie smakuje wszystko jest mdłe więc jem tylko tyle żeby żyć. Jestem zła nieszczęśliwa i smutna. Gdy jestem sama często wybucha płaczem bez konkretnego powodu, bo po prostu jest mi źle. Partner mnie nie rozumie. Nie umiem z nim sensownie porozmawiać na żaden temat poza domem i praca czy moimi studiami. Brakuje mi kontaktów z ludźmi ale jestem bardzo nie śmiała, więc nie potrafię rozpocząć jakiejkolwiek nowej znajomości. Kiedyś lubiłam czytać książki szydełkowac i piec a teraz nie mogę się do tego zmusić. Marzę żeby być cukiernikem. Albo marzyłam bo nie potrafię się zmusić aby wstać i upiec coś. Dlatego nie wiem czy to faktycznie właściwą droga, przecież powinnam to uwilbiac i zawsze mieć ochotę coś nowego zrobić. Poza tym ciągle mam wyrzuty że powinnam się uczyć bo jest tyle do zrobienia na studia. Nie mam myśli samobojczych. Popostu chce być szczęśliwa Ale nie wiem jak.