Jestem licealistką, na początku września poznałam pewnego chłopaka. Stał się on dla mnie przyjacielem, osobą przy której mogę być sobą, zwierzyć się z moich problemów. Jest dla mnie bardzo ważny, kocham go jak brata i wiem, że z wzajemnością. Pod koniec sierpnia wyjeżdża do szkoły w Austrii. Spełnia swoje sportowe marzenia i jestem z niego ogromnie dumna. Chciałabym z nim spędzać jak najwięcej czasu, jednak obecna sytuacja na to nam nie pozwala. Nie ukrywam jestem z tego powodu załamana, bo czuję że marnuje ten czas, który mogłabym spędzić z nim. Wiadomo piszemy, czasami rozmawiamy jednak to nie to samo co spotkanie się. Dni do wyjazdu nieubłaganie lecą, a mi jest coraz ciężej. Szczególnie, że boje się że stracę go po tym wszystkim. Jak już rozmawialiśmy to będzie przyjeżdżał na święta na kilka dni i ferie. Nie widziałam się już z nim od prawie dwóch tygodni i strasznie mi go brakuje. Nie wiem co mam zrobić, jak poczuć się lepiej, a myśl że jeszcze miesiąc będę siedzieć w domu coraz bardziej dobija.
Dziękuję za pomoc.
