Karolina86

Mój mąż też jest wspaniałym oddanym dobrym człowiekiem ale z mojej strony jest jakaś szyba muszę zrobić wszystko żeby ją stłuc najgorsze jest to że czuję że moja więź emocjonalna z mężem zaczęła znikać. Patrząc na niego myślę o innym. To jest takie trudne. Wogóle dziwne jest to że myślę o tym żeby ten mój kolega mnie tulił i całował nie myślę o seksie a raczej o innej intymności o więzi emocjonalnej tylko tego bym potrzebowała albo aż tyle i jest mi przykro że on nie zwraca na mnie uwagi i tak już się zorientował jak na niego patrzę nie umiem tego ukryć on wciąż mówi o żonie nawet była taka sytuacja rozmawialiśmy o tym że chodzę ba kurs tańca j powiedziałam mu że jak już się nauczę ten samby salsy itp to go nauczę będzie fajnie a on odpowiedział że nie bo by mu żona głowę urwała jakby się dowiedziała to jest znak że ma mnie kompletnie w nosie i najgorsze jest to że ja już nie mogę się do niego odzywać bo nie będę się narzucać teraz muszę czekać na jego krok a boję się że on nigdy nie nastąpi... To tak bardzo boli i normalnie czuję się jak zadurzona małolata.

Czy nadal masz ten stan czy już zdołałeś sobie pomóc? U mnie też tak jest że wszystko dzieje się w mojej głowie. Mój kolega nie okazuje mi żadnych uczuć oprócz tego że jest w stosunku do mnie zwyczajnie uprzejmy. A jednak u mnie w głowie pojawiają się myśli że chciałabym go przytulić pocałować. Zawsze nie mogłam zrozumieć ludzi którzy zdradzali też ich rozumiem choć nie mam w planach zdrad fizycznych jak sex raczej emocjonalne. Wiem że nic takiego nie będzie mieć miejsca bo ten mój kolega nie jest mną zainteresowany. To właśnie mnie boli. Porozmawiałam z mężem i powiedziałam mu że coś zaczyna wygasać postaram się jakoś przestawić a żeby tak się stało to muszę wyrzucić z głowy tego kolegę więc tłumaczę sobie że ja i tak nie zostawiłabym moich dzieci i nie zrobiłabym km tego więc i tak nie ma to żadnej przyszłości staram się szukać sytuacji i przypominać sobie gdy ten kolega jednak zachował się nie do końca ok np. Nie odpowiedział na meila, może to głupie ale może mi to pomoże. I staram się myśleć że jestem zgrabna ładna i mądra jeśli on mnie nie chce to jego strata. Teraz wzięłam w pracy wolne i mam nadzieję że jakoś moje uczucie zgaśnie do niego a potem zacznę go unikać i jakoś wrócę do równowagi bo inaczej zwariuję!!!

Muszę dodać że mam 34 lata.

Jestem mamą dwójki dzieci i żoną od 8 lat. W moim związku nic złego się nie działo. Jednak poznałam kolegę z pracy zakolegowaliśmy się i zaczęłam czuć do niego coś więcej. Jest mądry inteligentny przystojny a przy tym taki skromny. Marzę o nim i nie umiem przestać o nim myśleć. Oprócz pocałunku w policzek nic między nami nie było. On raczej mówi że ma żonę. Myślę że za bardzo mu pokazałam że mi na nim zależy i wszystko zniszczyłam. Raczej mnie unika a ja płaczę z bólu. Jestem beznadziejna. Jak się z tego pozbierać. Chciałabym nadal mieć z nim dobre relacje, tęsknię za nim. Co robić?