Chłopak z nikąd

Witam, mój problem nie dotyczy mnie tylko mojego brata. Ma on 20 lat. Mianowicie szybko się denerwuje, nie panuje nad emocjami, od dłuższego czasu siedzi tylko w domu tylko w łóżku. Kłócimy się a czasem to są mocne awantury. Wiem że on ma problem i myślę że to może być depresja, sam mówił że trudno mu odnaleźć się w społeczeństwie, i czuję się nie konfortowo z nieznanymi ludzi i mówił że czuje pustke w sobie na codzień. Kiedyś taki nie był. Zaczęło się wszystko gdy jego (pseduo kolega) dał mu kreskę pierwsza która dużo zmieniła w moim i jego otoczeniu (dokładnie to był mefedron czyli dopalacz). Nagle wszyscy zaczęli ćpać i pokazali że są fauszywi. Nie mówię że jestem lepszy, jestem tak samo głupi bo też spróbowałem ale w porę zorientowałem się co to robi z życiem. I bratu mówiłem żeby przestał itp. On mówił że rozumie że wie ale miesiąc i znów nie jest asertywny. Ostatnim razem wybrałem się do jego kolegi i zrobiłem mu awanturę i myślę że zrozumiał. Ale jak mam pomóc bratu żeby zaczął normalnie funkcjonowac. Nie mam z nim za dobrych relacji. A po każdej awanturze czuje się tak jakby to była moja wina. Nie mieszkamy sami więc babcia z matką też się martwią. Nie pisze tutaj nic żeby się pochwalić tylko szukam pomocy bo jestem w kropce.