Maks

A więc mam 21 lat, jako, że mój problem zaczął się w grudniu tamtego roku (po przeprowadzce do innego miasta(nie było innego wyboru), chciałbym zapytać jak sobię z tym poradzić. Przed przeprowadzką miałem pracę o której marzyłem, w sumie od zawsze.. Teraz? Przez trzy miesiące miałem trzy oferty pracy na stanowisku na którym mi zależało. Starałem się dać z siebie wszystko, żeby się na nie dostać, ale zawsze mnie wykluczano.. Mam doświadczenie w zawodzie, chcę się rozwijać ale zazwyczaj wyklucza mnie status ucznia/studenta. Z dnia na dzień brakuje mi motywacji, mimo, że znalazłem jakąkolwiek pracę, żeby mieć za co opłacić mieszkanie, to z dnia na dzień jest do cholery coraz gorzej(ta praca mnie po prostu przytłacza). Codziennie wysyłam CV do różnych firm, dzwonię, umawiam się na rozmowy o pracę ale ostatecznie do nich nie dochodzi.. Coraz bardziej boję się, że stanę w miejscu i nigdy z niego nie wyjdę i nigdy niczego nie osiągnę,a chcę, serio chcę! Przez to wszystko stresuje się najmniej istotnymi rzeczami, dobijaja mnie emocje (potrafię popłakać się przy randomowym impulsie), lękam się dosłownie wszystkiego, a starając się o tym nie myśleć, robi się tylko gorzej. Nie wiem co mam robić, żeby poczuć się chociaż trochę lepiej. Zrezygnować z aktualnej pracy? Może zostać w niej do póki nie znajdę tej, która mnie interesuje? Może po prostu znowu zamieszkać z mamą i żyć z przekonaniem, że niczego nie osiągnę bo się poddaje i wracam do punktu wyjścia. To wszystko mnie tak cholernie przytłacza, chcę tylko udowodnić, że potrafię, ale nikt mi nie daje szansy.. Nie chcę, żeby moje życie skończyło się na wynajmowaniu PRLowskiego mieszkania i codziennego bania się o to, czy będę w stanie opłacić rachunki. Jak mam sobie z tym wszystkim poradzić?