xxyy

Jestem maturzystką w wieku 19 lat. Od lat czułam duża presję w związku z nauką i zadowalaniem rodziców swoimi wynikami. Im bliżej do matury tym jest większa. Kilka miesięcy temu przeszłam przez dużą kłótnię z rodzicami. Nasze charaktery bardzo się różnią, nie mogą zrozumieć że jestem bardzo wrażliwa i wszystko co mówią o mnie jest bardzo raniące. po pierwszej z dużych kłótni miałam myśli samobójcze, którymi się nie przejęli. Podczas każdej z awantur każdy mój argument jest obracany przeciwko mnie co sprawiło, że mam niską samoocenę i stałam się bardziej zamknięta w sobie. Nigdy nie czułam, że mogę powiedzieć im wszystko z obaw przed wyśmianiem i brakiem zrozumienia. Gdy próbuje się przełamywać i mówić co czuję, obraca się to przeciwko mnie. Czuję ogromną presję związaną z edukacją, a matura jest porównywana w moim domu do być albo nie być. Wizja całego mojego życia postawionego na jedną kartę, która jest mi wpajana przytłacza mnie, przez co płaczę nocami. Czuję, że tracę kontrole i przestaję być sobą. Mam wrażenie, że momenty kiedy myślę, że jestem szczęśliwa to tylko odwrócenie uwagi od realiów mojego życia. Męczą mnie myśli co by się stało gdybym faktycznie popełniła samobójstwo i co napisałbym w liście pożegnalnym. Czuję bezsilność i jedyne czego czuję, że chcę to końca ciągłego życia w stresie, że popełnię błąd i zawiodę.