**Cierpię na nerwice natrectw i depresje. Ponad dwa lata temu poznałam mojego przyjaciela z podejrzeniem borderline był po ciezkim rozstaniu, rozmawialiśmy całymi dnami, pocieszalam go, byliśmy razem na wakacjach i tam się w nim zakochalam. On jednak we mnie nie i sama już nie wiem czy byłam idiotka czy on naprawdę dawał mi nadzieje. W każdym razie mówił, że jestwm dla niego bardzo ważna i zebym zostala już w jego życiu. Jednak gdy pojechałam na wakacje do pracy za granide nasze relacje się pogorszyly i potem były coraz gorsze aż w końcu on powiedzial mi tak wiele przykrych rzeczy, że przestalismy się oddzywać. Na pol roku. Udawalam, ze mi przeszło, ze go już nie kocham, ale myślałam o nim codziennie aż w końcu przypadkiem sie na niego natknelam po pół roku, przeprosił mnie i odnowilismy relacje na gruncie przyjacielskim chociaż nadal go kochalam, niepotezebnie. Przyjaznilismy się pol roku aż do momentu gdy w jego życiu wydarzyla się tragedia, pisałam do niego, martwilam się, pytałam jak się czuje a on nie odpisywal, aż w końcu odpisał, ze w obliczu tragedii nie ma ochoty z nikim rozmawiać. Zrozumiałam, napisałam, ze gdyby co to jestem z nim. Kilka dni temu dowiedzialam się, ze znalazł dziewczyne, to mnie zlamalo. Wiem, że moze powinnam się cieszyc, że kogos ma, ale ja nie potrafię go zapomnieć, z nikim innym się tak nie dogaduje. Stany depresyjne nie dają mi żyć, tak bardzo tesknie. Na niczym nie mogę się skupić, wszystko mnie irytuje, czy to kiedyś przejdzie?
