mamażona

Witam, sama nie wiem od czego mam zacząć.. Mam 22 lata, jestem rok po ślubie, mam dwie córeczki, 4lata i 7miesiecy.. Mam problem z moim mężem nie wiem jak do niego rozmawiać, jest obojętny, w ogóle nie interesuje go ja i moje potrzeby, obojętnie co bym nie powiedziała jest obojętny. nie rozmawiamy ze sobą od końca września, cały czas jest źle.. kiedy moja córka od września poszła do przedszkola wszystko się zaczęło..nowy etap mojej córki - przedszkole, młodsza zaczęła chorować (zapalenie ucha) była nie spokojna, wiecznie płakała, przestała jeść.. Boże to wszystko tak bardzo się we mnie skumulowało.. bylo mi bardzo ciężko chciałam od męża chodź odrobinę wsparcia, mówił tylko że wydziwiam, że mam przestać.. pogłębiło się to na tyle mocno że przestałam wierzyć w siebie.. ze wszystko robię nie tak, że jestem złą mamą, że nie mam nic ani zawodu, ani pracy, prawa jazdy nic.. caly czas płaczę, obojętnie coby mąż do mnie nie powiedział, nie zwrócił uwagi ja godzinami wyje do poduszki że jestem taka beznadziejna.. nie potrafię rozmawiać z mężem, każda rozmowa kończy się kłótnią która on zaczyna, wystarczy że powiem coś na jego temat.. jestem wiecznie nerwowa nawet na dzieci.. nie chcę mi się nic.. codziennie wstaje wykonuje to samo bo muszę.. po prostu jak robot.. przepraszam że tak chaotycznie piszę ale tyle tego jest.. jak mam sobie poradzić z tym wszystkim? najbardziej boli mnie obojętność ze strony męża.. nie mam nikogo on jest jedyną osobą z którą mogę szczerze porozmawiać.. jak mam do niego podejść? jak poradzić sobie z brakiem zainteresowania? jak uwierzyć że jestem dla kogoś kim naprawdę ważnym?.. od kiedy pamiętam od małej dziewczynki byłam "zła i niedobra" dla innych, zawsze słyszałam "czego się spodziewałeś przecież to Edzia" do teraz czuję się jak zero, które w ogóle nie powinno chodzić po tym świecie...