Witam.
Potrzebuje pomocy, mam dziewiętnaście lat. Odkąd pamiętam miałam ogromne problemy z kontaktem z ludźmi,bałam się pójść do pracy. Uciekałam wręcz od tego,ponieważ bałam się że obarczy mnie natłok ludzi. Poszłam do pracy z moim chłopakiem na sezon letni. Przetrwałam tam pół roku, mimo wszystkich negatywnych myśli sądziłam,że może w końcu minął ten lęk. Myliłam się,trwa to nadal. Wszyscy podnoszą na mnie głos,że powinnam podjąć się pracy,lecz nikt nie zapyta dlaczego tak zwlekam. Wstydzę się do tego przyznać.. ale to nie wszystko,to tylko początek.
Popadłam w błędne koło,nie potrafię znaleźć sobie zajęcia,hobby lub czegokolwiek. Moim jedynym zajęciem,które chętnie robie jest leżenie w łożku i myślenie o tym jak okropnym człowiekiem jestem i jak żałuje ze w ogole istnieje.
Nie akceptuje sie w najmniejszym stopniu. Ubieram się tak by zakryć wszystko co możliwe. Wychodząc z domu zakładam maskę, rozmawiając z rodzicami bądź bliskimi również to robie. Nie mogę się nad niczym skoncentrować. Kiedyś często nie mialam apetytu,wręcz potrafiłam nic nie jeść,lecz teraz jakbym podczas zjedzenia chciala uciec od wszystkiego. Potrafię spędzać cale dnie w lozku,przykryta cała i płakać. Nie wiem co bym chciala robic w przyszlosci,boje sie pójść do pracy bo mam lek przed praca z ludźmi. Nie wiem co się dzieje,nie wiem co mam robić..
