Marcinzabrze

Witam. W maju tego roku moja mama przegrała walkę z nowotworem. Od tej pory mam jakaś obsesję na tym punkcie. Wystarczy, że mój syn zwumiotuje albo gorzej sie poczuje to zaraz wpadam w panikę czy to nie objawy nowotworu. Żonie kręci się w głowie to zaraz mam w myślach, że to moze byc guz mózgu. To mnie wykancza, ten obsesyjnie strach, że stracę znowu kogoś kogo kocham. Nie potrafię też odnaleźć szczęścia w życiu. Ciągle jestem zmęczony nawet jeśli prześpię cała noc i ciągle taki rozdrazniony. Niemam motywacji do dzialania zeby sobie cos polepszyc w zyciu kupuje perfumy i ubrania zeby na chwile sobie polepszyc humor. Ciezko mi jest sie wybrac na silownie a kiedys biegalem 5x w tygodniu. Moze wplyw ma na to tez to, ze mieszka ze mna tata, ktorego niestac zeby wynajac sobie jakas kawalerke. Niemam z zona zadnej prywatnosci bo ciagle jest on za sciana ciagle sie wtraca w wychowywanie dziecka a po smierci mamy stal sie obojetny na wszystko i zmierzly co wprowadza toksyczna atmonsfere do domu. Gdy pruboje mu lowiedziec, ze mam rodzine i 29lat i chcialbym sam moeszkac z nimi to sie obraza i trzaska frzwiami. Bardzo ciezko mi sie zyhe w ten sposob bo nawet z zona pokochac sie nie mozna bo tata uslyszy. Masakra. Pozdrawiam serdecznie