8 kwietnia miałam wypadek jest taka wersja dla każdego. Niestety to nieprawda każdego dnia muszę się z tym zmagać. Brat był pijany i złamał mi piszczel. Lekarze nie zrobili nic wsadzili w gips. Minęło pół roku A ja dalej nie ruszam stopa poszły nerwy czekam na operację chociaż mam 50/50 że będę chodzić jak kiedyś czyli normalnie. Badanie EMG za każdym razem pokazuje brak odpowiedzi. Jednak to nie jest problem bo już przywyklam do tego ale mój znajomy miał takie samo złamanie co ja matka jego ze względu że ma pieniądze dała lekarzom i jemu zrobili operację na miejscu. To jest wszystko w skrócie. Wstydzę się chodzić mam wrażenie że każdy na mnie patrzy zawsze byłam atrakcyjną kobieta miałam przed sobą całe życie ponieważ mam dopiero 30 lat i jestem skazana w tym momencie na mieszkanie z rodzicami musiałam przez chorobę oddać psa który był całym moim życiem bo rodzice go nie akceptowali. Pomimo tego chciałam znowu wyjechać do Holandii bo tam pracowałam 4 lata więc jak to się stało miałam jeszcze jakieś ubezpieczenie ze starej pracy ale nie dostaje nawet żadnych pieniędzy nie mogę iść do pracy ponieważ ciągle czekam na termin operacji i muszę być w zusie ubezpieczona w każdej chwili mogą zadzwonić. Poza tym kloce się z rodziną mam ich dość nie mam nawet pokoju śpię w salonie od pół roku. Moja mama jest ogarnięta osoba dla każdego ale nie jak się z nią mieszka uwielbia mojego brata i mnie obwinia za to co mi zrobił. Dała mu 8tys na leczenie alkoholowe po tym zdarzeniu. Mój brat tego dnia poprosił mnie miał zły dzień żebyśmy się spotkali wypił za dużo przeprosił mnie i nie mam już do niego takiego żalu który miałam wcześniej. Problem tkwi w rodzicach z którymi nawet nie mogę porozmawiać bo ciągle to samo po co tam poszłam heh to jest śmieszne to są do mnie jeszcze pretensje bo to moja wina. Nikt nie ma pojęcia jak się czuje mam już dość. Nie mam możliwości nawet żeby sama zamieszkac.
