Witam. Mam 18 lat i od długiego czasu borykam się z kilkoma problemami dotyczącymi głównie mojego nastroju. Od ok 5 lat miewam problemy ze swoją osobowością. Dawniej miewałam często napady agresji, myśli samobójcze, silne przeczucie braku sensu istnienia, ogromne problemy z relacjami, napady lękowe. Przez okres 5 lat wiele się nie zmieniło, jedynie zauważyłam u siebie zmianę w reagowaniu na konfliktowe sytuację. W takich momentach zachowuje większy spokój i opanowanie niż kiedyś kiedy wybuchałam bardzo szybko gniewem. Teraz zamykam się w sobie, mimo wszystko po czasie mam często poczucie winy że zamknęłam się na świat a nie rozwiązałam problemu. Ale czasami jeszcze zdarza mi się robić z małych problemów duże problemy. Niestety, rozumiem to dopiero po czasie. Obecnie najbardziej mi doskwiera fakt mojego codziennego a najbardziej objawiającego się wieczorami, kiedy zostaje sama, samopoczucia. Nawet w momencie w którym wszystko jest w porządku i nie mam żadnego powodu do smutku nagle zaczyna mi doskwierać uczucie przygnębienia. W 10 min potrafię ze śmiechu przejść w płacz. W chwilach kiedy zostaje sama ze sobą na dłużej jest to dla mnie bardziej odczuwalne, odczuwam lęk, smutek, chęć płaczu, nie mogę znaleźć sensu istnienia.
Bardzo chciałabym chociaż wiedzieć co może mi dolegać i czy jest na to jakiś sposób na wyleczenie.
Dziękuję za pomoc
