girl almighty

Mam 18 lat. Od zawsze byłam nerwowym dzieckiem, łatwo sie denerwowałam. Jednak wszystko zaczęło się kiedy pierwszy raz sięgnęłam po żyletke. Miałam 13 lat. Było to po kłótni z mamą. Potem było tego więcej. Zostawił mnie przyjaciel, w domu wujek cały czas pił, nie akceptowałam siebie, wręcz się siebie brzydziłam. Kresek było coraz więcej. Potem jakoś w wieku 16 lat, przestałam. Zrozumiałam że to było złe. Jednak wtedy zaczęłam z nerwów drapać się po rękach, nogach. Mam tak do teraz. Tylko że pogorszyło się to. Mam na nadgarstkach blizny po rozdrapywaniu. Sama nie wiem w którym momencie zaczynam sie drapać. Nie kontroluje tego. Dość często płacze, nawet z błahych powodów. Mam wtedy ochotę zacząć krzyczeć, ciągnę się za włosy. Duszę się i nie umiem sie opanować. Boje sie wtedy samej siebie. Ostatnio znowu sięgnęłam po żyletkę.. Nie chciałam tego, to był impuls, chciałam zrobić sobie krzywdę.. Wiem że nie powinnam, bo to nie jest wyjście. Ale tak łatwo ostatnio się rozpadam.. Zwłaszcza kiedy wiem że ktoś bardzo mi bliski cierpi, a ja nie mam możliwości żeby mu pomóc, czuje sie wtedy bezradna. I właśnie ta bezradność doprowadza mnie do szału, chce sie ukarać za to, że nie umiem pomóc i tnę się.. Potrzebuje pomocy, porady, proszę...