psycholog Adriana Żak

Dzień Dobry, należałoby zacząć od zadania sobie pytania, co jest powodem Pani myślenia o rozstaniu - czy jest to efekt kłótni, czy macie Państwo problemy w komunikacji, czy Pani potrzeby nie są w tym związku wysłuchane i zrozumiane. Na pewno pozostawanie w tzw. "próżni decyzyjnej", czyli tkwienie w sytuacji bez wyjścia będzie obciążeniem psychicznym dla was Obojga. Rozstania i starty są częścią życia, jeśli przeprowadzone w sposób dojrzały Pani partnerowi nie będzie grozić utrata życia. AŻ

Dzień Dobry, przy epizodach depresyjnych zwykle ciężko jest znaleźć motywację do działania i siły witalne, by "ruszyć z miejsca", nie powinna Pani tak kategorycznie oceniać siebie, a raczej obdarować siebie samą wyrozumiałością. Skoro Pani kondycja od 7 lat nie ulega poprawie, sugerowałabym konsultację z psychoterapeutą oraz lekarzem, tak by oddziaływania terapeutyczne i farmakologiczne pozwoliły Pani na odzyskanie sił, stabilizacji oraz zdefiniowanie na nowo celów oraz pasji, które będą dodawać motywacji. Wszyscy posiadają wewnętrzne zasoby, które mogą rozwijać i pielęgnować, czasami wystarczy życzliwy towarzysz, który wskaże, jaką drogą rozumienia siebie podążać.... Wysyłam siłę i moc, AŻ

Dzień Dobry Pani Natalio, istotne jest, by poza doraźnymi działaniami (które podjęła Pani słusznie - jak ograniczenie kontaktu z siostrą, wyprowadzka ) zadbała Pani o codzienne wsparcie dla siebie - dobrą rozmowę z zaufaną osobą, wsparcie specjalisty. W sytuacjach konfliktowych w rodzinie często najsłuszniejszym rozwiązaniem jest dystans fizyczny i emocjonalny. Pani intensywne reakcje emocjonalne są oznaką przekroczenia granic interpersonalnych. Jeśli sytuacja ta będzie miała charakter długofalowy, sugeruję organizować spotkania z pozostałymi bliskimi tak, by chronić siebie przed przemocą ze strony siostry i gromadzić fakty świadczące o nękaniu, jeśli zdecyduje się Pani na kontynuację obrony prawniczej. Życzę, by Pani sytuacja osobista poprawiła się, a Pani codzienności towarzyszył spokój w kręgu rodziny. Jeśli ma Pani pytania - jestem do dyspozycji. Pozdrawiam, AŻ

Dzień Dobry Mindrose, czasami warto rozważyć przyjmowaną farmakologię z innym lekarzem psychiatrą, niejednokrotnie w mojej praktyce zdarzyło się, że klienci wymagali zmiany leczenia, co okazywało się zbawienne dla ich stabilnego funkcjonowania. Nie chodzi o podważanie zastosowanej farmakoterapii, ale pomoc z innego źródła. Warto również rozważyć powrót do regularnej psychoterapii, w zależności od rodzaju Pani dolegliwości - regularne wsparcie jest kwestią zasadniczą. Proszę zadbać o kontakt z lekarzem/psychoterapeutą, najszybciej jak to możliwe. Pozdrawiam, wysyłając dużo sił i spokoju Adriana

Dzień Dobry, pewne wydarzenia losowe na naszych osiach życia powodują, że przez długi czas po ich faktycznym ustaniu i załagodzeniu realnych konsekwencji nadal budzą lęk. Niestety z przekonaniami lękowymi jest tak, że zazwyczaj istnieje jeden sposób, by im zapobiec - działaniem. W opisanej przez Panią sytuacji zasadnym wydaje się być: 1. Wykupić kilka godzin jazdy z instruktorem, by powrócić do roli kierowcy z bezpiecznym startem. 2. Nie decydować się tym razem na zakup samochodu, który może mocno nadwyrężyć Państwa budżet domowy (rynek aut używanych jest naprawdę atrakcyjny). 3. Przez jakiś czas poprosić Męża o "sygnał" przed dotarciem do domu np. "jestem w drodze, wszystko ok" Jeśli pomimo działania nawracające lęki będą sprawiały Pani duży dyskomfort, wówczas warto skonsultować sprawę z psychologiem. Wszystkiego odważnego! Pozdrawiam, Adriana

Dzień Dobry Pani, doświadcza Pani obecnie trudności w wielu obszarach swojej rzeczywistości. Każdy człowiek ma swoją własną, niepowtarzalną konstrukcję, która subiektywizuje. Często, gdy myśli i przekonania budowane przez lata zapuszczą korzenie w naszej psychice i są obficie "podlewane" potrzebny jest drugi człowiek - ten, który pomoże przede wszystkim zobiektywizować nasz punkt widzenia. Z mojej perspektywy od tego należałoby zacząć, ustalić cel, dokonać swoistego porządku w tym, co jest priorytetowe. Nie jest możliwe zajęcie się wszystkim, co Pani opisała na raz. Najistotniejsze - relacja z Samą Sobą. Na początku Pani wpisu porusza Pani temat akceptacji - to dobry punkt wyjścia do rozpoczęcia pracy z fachowym towarzyszem. Łączę ogrom siły! Pozdrawiam.

Dzień Dobry Zuza, przede wszystkim, pozwól sobie na ekspresję emocji - ważne w procesie starty jest obdarzenie siebie samej wyrozumiałością, opieką i otwartą rozmową z bliskimi o wszystkim, co zaprząta Twoje myślenie. Pamiętaj o tym, że proces ten przebiega etapowo, a zatem warto uporządkować sprawy które pozwolą Tobie definitywnie zakończyć relację, by nie narażać siebie na pielęgnowanie poczucia krzywdy. Każdy koniec jest początkiem nowego etapu, odkrywania siebie, relacji... Wszystko przed Tobą, dbaj przede wszystkim w tym czasie o własne potrzeby i spoglądaj w stronę światła... Cierpliwości. Wszystkiego dobrego.

Dzień Dobry Panu, czas kwarantanny może wywoływać u nas i najbliższych wielorakie reakcje o różnym nasileniu. Podstawą wsparcia dla najbliższych, poza spotkaniem i rozmową ze specjalistą jest otwarta rozmowa o lęku. To perspektywa macierzyństwa w trudnym okresie, przebodźcowanie szumem informacji oraz szereg zmian w Państwa prywatnej rzeczywistości powoduje takie reakcje u Narzeczonej. Przede wszystkim proszę zadbać o wyciszenie w domu, Włączyć relaksacyjną muzykę, włączyć lekki film, przygotować wspólnie posiłek. Ograniczyć przy tak silnych reakcjach stresowych kontakt z informacjami - wyłączać na jakiś czas telewizor, radio, nie przeglądać tak często facebooka. Warto pomyśleć o przebywaniu w miejscu, gdzie Pana Narzeczona czuje się bezpiecznie, gdzie są najlepsze warunki do stworzenia "mentalnej odskoczni". Jeśli sposób postrzegania i myślenia Partnerki nie zmieni się w ciągu kolejnych 48h proszę o kontakt na skype - pomogę nawet poprzez formę korespondencji pisanej.

Dziękuję pięknie za ten wpis i osobiste refleksje. Każda zmiana to wyzwanie, praca i dobrze mieć wówczas skrzydłowego Polecam się przesyłając promienie słońca.