mizar70

Cześć Słuchaj Pani psycholog, jesteś jeszcze młoda, całe zycie przed tobą. Wyjdż do ludzi, oni będą lekarstwem dla Ciebie. Jesli nic nie będziesz robiła, to zmarnujesz sobie całe życie i będziesz tego załować, wiem to z własnego doświadczenia. Samotność może zabić. Kochaj wszystkich a oni cię pokochają i nie siedź ciagle w domu, nie jesteś w więzieniu. Bardzo dobrze Ciebie rozumiem, musisz pomoc sobie jaknajszybciej szkoda cennego czasu... Jesteś bardziej wartościowa niż ci sie wydaje.

Witam. Ciągły strach przed samotnością i utratą rodziców to ciągły stres, obniżenie nastroju, myśli o braku przyszłości. Nie umiem cieszyć się życiem. Przygnębienie jest tak silne, że odczuwam fizyczny ból. Moj nastrój zmienia się na radość z życia jak przestaje o tym myśleć, ale przechodzi po pewnym czasie i znowu jest dołek. Odechciewa się czegokolwiek ... Nie wyobrażam sobie dalszego życia, gdybym miał zostać sam. Teraz jestem w takim dołku, nawet nie chce mi się pisać, brak mi "słów". Nie widzę sensu życia dla samego siebie... Prawdopodobnie lekarstwem dla mnie, byłoby założenie własnej rodziny, ale nie chcę zepsuć komuś życia ... i koło się zamyka