Kalinnaa

Teoretycznie mam wszystko czego potrzeba do szczescia, meza, ktorego kocham, zdrowe dziecko, dobra prace, dom i pieniadze, ktore wystarczaja zarowno na zycie jak i przyjemnosci...ale ciagle czuje sie nieszczesliwa. Jestem osoba bardzo towarzyska, odczuwam silna potrzebe posiadania przyjaciol, spedzania wspolnie czasu, a ostatnio czuje jakby nikt z moich znajomych mnie nie potrzebowal. Jak mam ochote sie z kims spotkac to musze sama takue spotkanue zorganizowac, nikt sam z siebie sie do mnie nie odzywa. Wiekszosc wekeendow spedzamy we trojke z mezem i dzieckiem...a mnie to w ogole nie cieszy, szczesliwa czuje sie jedynie w gronie znajomych. Zdaje sobie sprawe, ze nie powinnam czuc sie nieszczesliwa i samotna, ze powinnam doceniac sdoje zycie, alenaprawde nie potrafie. Ciagle czuje sie przygnebiona, płaczę...tak bardzo chcialabym nie odczuwac tej silnej potrzeby ciaglego kontaktu z innymi ludzmi. Nie wiem co ze mna jest nie tak. Niby mamy z mezem sporo znajomych, ale ja mam poczucie ze te relacje sa na sile, ze nikomu z nich tak naprawde na znajomosci z nami nie zalezy i mnie to strasznie przygnebia. Czuje sie bardzo samotna, kazda niedziela czy sobota ktora spedzamy sami powoduje moja frustracje. Dzis znajomi wystawili nas bo woleli spotkac sie z kims innym, co sprawilo ze caly dzien placze. Czy ktos z Was tez ma takjak ja? Czy ja po prostu mam jakies problemyemocjonalne... Moim problemem sa tez relacje z mezem. Wiem ze mnie kocha...ale nie poswieca mi czasu, nie lubi ze mna rozmawiac, kazdy temat go nudzi, zadna inna forma spedzania czasu we dwojke tez nie jest zainteresowany. Nawet jak cos robimy to tylko z mojej inicjatywy. Jest dobrym ojcem wiec z dzieckiem i ze mna czas apedza, ale to tez ja musze nam cos zorganizowac. Moze z tego wynika moja potrzeba kontaktu z innymi ludzmi...