Witam, mam 32 lata i jestem singielka. Raczej należę do optymistow, którzy cieszą się małymi rzeczami, kocham ludzi, kocham zwierzęta, przyrodę. Mój problem zaczął się ok miesiąc temu. Nagle zaczął się taki mega natłok myśli o życiu o śmierci, wkrecalam sobie każda możliwa chorobę, zostawialam ogromne kwoty pieniędzy u lekarzy, ogólne badania ok, jedynie wyszło bardzo niskie tsh ( ft3, ft4,usg tarczycy w normie), dodam że dość mocno zaczęłam się odchudzać, i bardzo dużo ćwiczyć. Od października do w sumie lutego tego roku przeżywałam bardzo duży stres, moja ukochana ciocia ( siostra mojej mamy) miała zawal serca, walczyła o życie tydzień, niestety przegrała. W tym samym tygodniu do tego moja mama uległa wypadkowi, w sumie dzięki któremu wyszło że ma w głowie tętniaka, na tętniaka miała zabieg w styczniu.... Udany. Wszystko się ułożyło, w kwietniu można powiedzieć że cały ten stres ze mnie zszedł, nawet śmiałam się do mojego przyjaciela że jestem naprawdę szczęśliwa i nagle boom, armagedon w głowie, lęki, praktycznie zero koncentracji, przemyślenia nad sensem istnienia człowieka, czasem wydaje mi się wszystko takie nierealne, ale są to pojedyncze chwilę w ciągu dnia. Staram się zajmować sobie czas, staram się więcej spotykać z przyjaciółmi. Wole nie mieć dnia wolnego tylko iść do pracy. Dobija mnie też to że jestem sama, mama troche ciśnie, że kiedy mąż, kiedy wnuki, mam za sobą kilka nieudanych związków, czuję że niemam celu w życiu, że jest nudne. Pytanie brzmi.... Czy dopadła mnie depresja czy nerwica? Czy powinnam to wyregulowac lekami od psychiatry czy czekać aż samo jakoś się wszystko ułoży i przejdzie. Dodam że podobny stan miałam 10 lat temu po mamy zawale, ale wtedy dość szybko mi to minęło. I czy moje zdrowie psychiczne może działać na tsh czy niskie tsh właśnie działa tak na moje zdrowie psychiczne?
