Agnes111

Po przemyśleniu tematu muszę też dodać, że dość szybko tracę motywację do pracy. Moje zajęcia zarobkowe wydają mi się głupie i nudne, a tym samym ja sama sobie wydaję się głupia skoro nawet z takimi sobie nie radzę. Moim ogromnym kompleksem jest brak studiów, to obniża poprzeczkę. Mam skończone tylko studium dwuletnie, ale mam wrażenie, że to niczego nie zmienia, często w różnych spisach mogę określić swoje wykształcenie jako średnie, bo nie pasuje do żadnej opcji, którą można zaznaczyć, tak, jakbym po maturze nic już nie zrobiła... Nie mogę narazie nadrobić zaległości w nauce, bo popołudniami muszę dorabiać, żeby spłacić kredyt. I co z tym zrobić? Póki co moje życie przebiega na paraliżującym strachu, że nie zarobię na wszystko i wydarzy się coś strasznego. O normalnym życiu w zasadzie już zapomniałam

Rozumiem to. Ja jestem po 40-ce i mam problem z zatrzymaniem się w jednej pracy. Czasem mam wrażenie, że zmuszam się do każdej, żadna mnie naprawdę nie interesuje. Prędzej czy później zawsze trafiam na krytyczną osobę, która stwierdza, że nie ze wszystkiego się wywiązuję i nie jestem 'zaangażowana'. Jak można być zaangażowanym w ślęczenie przed komputerem albo przerzucanie papierów po biurku, to się robi przecież tylko po to, żeby przeżyć. Ale najgorsze jest to, że często mam wrażenie, że faktycznie nawalam. Nie radzę sobie z niektórymi zadaniami, ale wstydzę się przyznać, bo zwykle nie ma kto mi pomóc...mam też wrażenie, że coraz częściej popełniam pomyłki i błędy...nie wiem dlaczego, bo zawsze byłam dokładna i mam dobrą pamięć...