Jestem 22 letnią kobietą, która pracuje i studiuje zaocznie. Zawsze czułam, że nie wiedziałam kim jestem. Od ostatniego czasu zaczynam się zamykać przed wszystkimi i wszystko burzyć. Zawalam szkole, nie mam siły uczyć się i pracować na stanowisku o które walczyłam długie miesiące. Myślałam ze jak wszystko będę robić zgodnie z moimi marzeniami to będę czuć się dobrze. Ale nie mam siły na nic. Ciagle bym spała. Mam dosłownie na wszystko wylane. Nawet nie chce mi się wstać z łóżka. Codzienne rzeczy jak kąpiel, czy nawet zmiana ubrań do spania meczy mnie na tyle, ze tego nie robię. Odwróciłam się od wszystkich znajomych i przyjaciół. Chce spędzać czas w samotności. Potrafię leżec cały dzień i oglądać tik toki albo netflixa. Odciąć się od całego świata. Co raz częściej czuje niepokój i uczucie nagłego stresu i ścisku. Ciężko mi się oddycha i mam ataki paniki. Na niczym mi nie zależy. Mam takie dni ze chce się zmienić i przestać być leniwa. Zaczynam ćwiczyć, sprzątać i dbać o siebie. A potem coś pęka i ze zdwojona siła wraca niepokój. Zauważyłam ze mam teraz problem z jedzeniem. Mam dni w których potrafię się najeść do syta i tak dalej jeść. A w inne dni potrafię pic tylko wodę i przegryźć coś byle nie było mi słabo. I tak na zmianę. Już wiem ze muszę się zgłosić do psychologa bo doprowadzam się do autodestrukcji. Niestety terapie są drogie a ja muszę się utrzymać. Co mogę zmienić w swoim życiu żeby zacząć się czuć lepiej i nie toczyć takiego koła z napadów szczęścia i niepokoju?
