W 2019 roku moje życie się rozobrego mnie już nie spotka. padło. Wlaściwie to rozpadło się dużo dużo wcześniej, ale wtedy to do mnie dotarło. Prawie dwa lata potrfilam tylko plakać, bo przecież nic dobrego mnie już nie spotka. Prawie bez szans na milość i na dziecko. Po prostu nieudacznik.
Poszlam w zeszłam roku na studia, teraz jestem na 3 semestrze informatyki, ale nadal nie pracuje. Boje się lusdzi, Mam wrażenie, ze wszyscy się ze mnie śmieją. Pomimo dojrzalago wieku, a może właśnie dlatego( 42 lata) nie mogę się zebrać do kupy.
Czy jeszcze można mi pomóc, czy jeszcze warto żyć?
