Witam, jestem żona od prawie 2 lat. Mam 2 miesięczna córeczkę ale zanim udało mi się ją wziąść w ramiona musiałam dużo przejść ponieważ Moja tesciowa jest bardzo ciężkim człowiekiem, bardzo mi zatruła życie w momencie gdy się przeprowadzilam do domu rodzinnego Męża który jest jedynakiem. Przez co wtrąca sie w co może, bywało tak że grzebala nam nawet w smieciach żeby sprawdzić czy są dobrze przesegregowane, platala sie po naszym pietrze, przekładała różne rzeczy. Ona oczywiście nic w tym złego nie widziała a potrafiła powiedzieć że to ja jestem niewdzięczna. Po weselu czy poprawinach (odbyły się w różnych terminach przez covid) nie kiwla palcem żeby nam pomóc, moi rodzice na głowie stawali żeby nam ulżyć. Dużo stresu mialam przez nią przez co nie mogłam zajsc w ciążę gwoździem do trumny byly jej słowa gdy podczas kłótni powiedziała że rodzice mnie źle wychowali to raz a dwa kazała mojemu mężowi spodnie założyć bo się obudzi z palcem w nocniku bo go podobno zdradzam z kolegą. Będąc Będąc ciazy odpowiadała gdzie będzie z wnuczka chodzić, jak się będzie bawić itp itd. A ja na chwilę obecną nie mogę patrzeć jakby ja miala wziąść nie ręce. Nie cierpię baby, Maz nie dokonca mnie rozumie, czasami mam wrażenie że ważniejsze jest samopoczucie mamusi a nie moje. Ciągle nalega żebym jej dala wnuczke, albo zostawiła córkę pod jej opieka a dla mnie w ogóle taka sytuacja nie wchodzi w grę, mam ogromną blokadę przed tym, przez to mam problemu z sercem i nerwice. Nie umiem sobie z tym poradzix, ja wiem ze ona mi nie zje dziecka ale tak jej nienawidzę że nie mogę. Tym bardziej że cały czas mi powtarzała, że jestem u niej w domu wszystko w domu i kolo domu jest jej, teraz mi się wydaje że to Dzieciatko jest moje i się z nią nie podzieje. Nie umiem sobie z tym poradzić.
