Jestem młodą ( 20-letnia ) mama 4-letniej dziewczynki . Skończyłam szkołę , chodzę do pracy . Jestem w związku z tata naszej dziewczynki od 5lat przez ostatni rok się między nami psuje, kilka dni się nie odzywamy po czym następne kilka jest między nami dobrze , on twierdzi że to moja wina bo się czepiam , nie mam dla niego czasu , według mnie to jego wina bo nas zaniedbuje, to jest męczące .Dwa tygodnie temu partner stracił pracę , przez tydzień chodził do znajomego pracować i na tym się skończyło nie szuka niczego , on nie rozumie że nie damy rady tylko z mojej wypłaty . Od tygodnia wraca do domu w nocy i tak dzień w dzień , rozmawiając z nim on nie widzi w tym problemu, ja niestety już tak . Nie pomaga w domu , nie chodzi do pracy , mam odczucie że nawet nie interesuje się za co zapłacimy rachunki czy co będziemy jedli. Próbuje dać córkę do przedszkola tym również zbytnio się nie przejmuje . Dowiedziałam się ostatnio że choruje na anemię , biorę leki . Mam policystycznosc lewych jajników też to chociaż próbuje leczyć . Szczerze mówiąc nie mam nawet już siły dbać o siebie , nie mam siły chodzić do pracy ,ludzie mnie irytują , siedziałabym w domu z nikim nie rozmawiała a wieczorami płakała w wannie pełnej wody , nie chce mi się rano wstać z łóżka , nie chce mi się sprzątać , gotować , nie mam na nic siły . Jedyne co robię to zajmuje się córka , bawię się z nią udając że jestem uśmiechnieta i szczęśliwa . Nie mam nikogo z kim mogę porozmawiać , matka wyrzuciła mnie z domu z miesięczna córka nie mam z nią kontaktu, tata nie żyje , z "teściowa " nie mam takiego super kontaktu żeby się zwierzać, siostry mojego partnera piszą jak coś potrzebują albo jak sobie przypomną, w pracy "koleżanka" się nie spowiadam bo wiem że powiem jednej to będą wiedzieć wszystkie. I tak trzymam wszystko w sobie , wszystkie te emocje .. ale już nie mam siły , za dużo tego wszystkiego . Co mogę zrobić ? Czy mam depresję ? Czy to ze mną jest coś nie tak ?
