Też uważam, że warto być dobrym, dużo razy również się przejechałam pomagając komuś w potrzebie a najbardziej na najbliższej rodzinie, najwiekszy żal czułam, gdy od osoby, ktorą będąc dzieckiem i podczas jak dorstalam traktowałam jak wzór, bardzo kochałam i uważałam, że i przez niego jestem kochana a w dorosłym życiu, gdy mnie oszukał usłyszałam, że nic dla niego nigdy nie znaczyłam i ma mnie w dupie, potrzebni mu byliśmy wtedy gdy wiedział, że może z nas ciągnąć kasę. Teraz mama małe zaufanie do ludzi i spodziewam się, że może przez to ciężko mi założyć jakis porządny związek. W pomaganiu sparzylam się dużo razy w większych lub mniej błachych sprawach. Ale nie potrafiłabym nie pomagać choć wiem, że wiekszasc ludzi jest raczej egoistami myślącymi o sobie, ale wierzę że są i tacy, którzy pomagają bezinteresownie. Ale wolę być osoba, która pomoże niż zimna egoistka. Chodź czasami jest to ciężkie. Ale wirze, że kiedyś wróci do Nas dobro, które dajemy innym, może trzeba tylko poprostu trochę dłużej na nie poczekać. 🙂
