Witajcie, pisze tutaj bo sobie nie radzę.. Od początku.. Mój mąż wpędził mnie w depresję.. brałam leki było ok. Miałam najlepszego przyjaciela. Czas spędzany z nim był dla mnie taką niesamowitym wytchnieniem.. czułam się tak cholernie bezpieczna.. były wspólne seriale, wspólne jedzenie..każdą wolną chwilę razem.. aż przekroczyliśmy barierę i zaczęliśmy ze sobą sypiać.. on od razu mówił że nie chce normalnego związku.. myślałam że może z czasem zmieni zdanie.. myliłam się a na dodatek zakochałam się.. wynajęłam dom.. zaczęło się wspólne nocowanie..było cudownie.. w pewnym momencie przez całe te podwyżki cen musiałam wrócić do męża.. depresja wróciła ze zdwojoną siła. Dokładnie tego dnia on mnie zostawił.. stwierdził że nie chce już tego ciągnąć.. wróciliśmy do przyjaźni..ale to już nie było tym czym było zanim wszystko spieprzyłam zakochując się.. Pojawiły się myśli samobójcze.. dwie nieudane próby.. Wczoraj wymusiłam na nim żeby powiedział mi czy kogoś ma. Ma. Wysłał mi nawet zdjęcie. Jest piękna. A mnie? Pękło serce. Że już nic nie znacze.. że byłam tylko rozrywką.. znów mam myśli samobójcze.. boje się że znów sprobuje.. że zostawię córkę.. że tym razem mi się w końcu uda.. ale ten ból jest tak wielki że myśl o własnym dziecku nie jest w stanie go odpędzić..
