Witam. Wciąż zastanawiam się nad wizytą u psychologa, ale boje się otworzyć przed kimś z mojego małego miasta. Tutaj wszyscy wszystkich znają. Dlatego piszę tutaj. Nie wiem od czego zacząć... może od tego, że nie jest pewna siebie? Nie potrafię podjąć decyzji, szukam aprobaty u innych lub najlepiej oczekuję aby ktoś inny ją podjął za mnie. Gdy naprawdę cos postanowię to moje decyzje są zmieniane jak chorągiewka gdy tylko ktoś zgłosi sprzeciw (pracuje w szkole), ponieważ nie potrafię obronić swojego stanowiska i zawsze towarzyszy mi uczucie ze moje decyzje są złe, beznadziejne, bez sensu. Każda decyzja innych osób jest lepsza. Gdy mam poprowadzic zajecia na forum wielu osob czyli kolezanek, dyrektora, rodzicow to zżera mnie niesamowity stres i w głowie pojawia się pełno myśli o tym że jestem beznadziejna, nie potrafię się wysławiać, moje pomysły są głupie i , wówczas zaczyna brakować mi powietrza i słów, aby wypowiedziec sie na temat banalnej codziennej rzeczy (zaczynam się zacinać). Stres powoduje kołatanie serca i drżenie całego ciała. Mysle wtedy ze kazdy mnie ocenia i nawet gdy nic nie powie to na pewno mnie obgaduje za plecami ze moje zajecia byly beznadziejne. Nawet gdy mam jakies pomysly i chcialabym zrealizowac to najlepiej tak zeby tylko nikt tego nie widzial i nie chcial mnie oceniac. Jak w pracy tak i w zycu...tak jest z kazdym aspektem zycia....czuje sie jak zero z ktorym nikt sie nie liczy. Uciekam od kontaktow z ludzmi, a napewno od poznawania nowych ludzi. Zauwazam u siebie wady wymowy i wstydze sie tego coraz bardziej.Od pewnego czasu wracam do domu i klade sie do lozka poniewaz odczuwam zmeczenie ale pozniej mysle ze bez sensu jest juz wstawac bo zaraz wieczor i leze tak bez ssensu do wieczora i nie mam ochoty na nic... co sobie zaplanuje rano (sprzatanie, itp) to gdy wracam juz mam wszystko gdzies. Wówczas boli mnie głowa...czuję się zmęczona i brakuje mi chęci na cokolwiek. Błagam porozmawiajcie ze mną...może ktoś za pomocą czarów sprawi, że będę lepsza ?
