Jesteśmy z mężem razem już 7 lat,od 2 lat mam problem z zaakceptowaniem siebie,przez co cierpi moje małzeństwk..Po drugiej ciąży czulam się jak hipopotam i postanowilam to zmienić. Cel osiągnęłam,oczywiście wciąż podobając się mężowi,choć on nie chciał we mnie nic zmieniać i to zawsze ja widziałam same minusy siebie. Kiedy zaszłam w 3 ciążę miałam taką figurę o której zawsze marzylam,a nagle po porodzie skóra obwisła na brzuchu j udach chociaż nie ma jej duzo,znowu zmagam się z boczkami,kilogramy powrócily i wtedy zawaliła się jakaś część mnie. Cieszylam się swim maluszkiem,szczęściem i tym,że mam wspaniałego męża,ale w głowie od tych dwoch lat ciągle siedzi jedno,mowiac szczerze,bylam w takim szoku jak znowu taką siebie zobaczylam i wtedy zaczęło sie wszystko psuć. Znowu byłam wycofana,bardzo zazdrosna o męża,tysiąc pytań dziennie czy mu się podobam,codzienne dolowanie sie przy ubieraniu się. Krótko mówiąc,samoocena znowu spadła,zaczelam kupowac bielizne maskującą,żeby wgl zakladać sukienki itd Zaczęły się kłótnie,moje głupie podejrzenia,zaczęłam sobie wmawiac,że mąż już nie okazuje tak uczuć,bo wyglądam źle itp..
Wiadomo,że zrzuciłabym pare kg i na pewno czułabym się lepiej,ale chciałabym wyrzucić to z głowy,nie myślec,że jesli znowu przytyje 2/3kg to będę sie nienawidzic..Nie chce rozwalic małzenstwa,a jest teraz naprawde źle,dochodzą do tego moje nerwy,bo wybucham z błachego powodu,bo nie jestem w stanie tego opanować i wszystko się ze mnie wylewa na zewnątrz,cała ta bezradnosc,wstyd,brak samozaparcia i wszystkie porazki związane ze schudnięciem..😟😞😭😭
