Witam, jestem uczennica liceum, mam 18 lat. Napisze tu wszystkie problemy z jakimi sie zmagam poniewaz jest to jedyne miejsce gdzie moge pozostac anonimowa i otrzymac pomoc o ktora bardzo prosze. Mam od prawie 2 lat chlopaka z ktorym chyba jestem szczesliwa (no wlasnie, chyba..). Nie potrafie ocenic czy kogos kocham czy nie. Nie potrafie rowniez okreslic swojej orientacji seksualnej, wydaje mi sie ze jestem biseksualna ale nie potrafie tego stwierdzic, potrzebuje pomocy kogos kto sie na tym zna. Uzaleznilam sie od serialu „Orange is the new black” ktory opowiada o wiezieniu i zwiazku dwoch kobiet. Ogladam to juz drugi raz, a patrzac na relacje dwoch glownych bohaterek czuje smutek i potrzebe czegos takiego. Niby od zawsze podobali mi sie chlopcy ale mam wrazenie ze do kobiet czuje pociag fizyczny, a moze po prostu sie myle bo nie potrafie wyobrazic sobie siebie jako dorosla osobe w zwiazku z dziewczyna (jestem w stanie to sobie wyobrazic jedynie teraz, kiedy jestem nastolatka. Za pare lat widze siebie w stalym zwiazku z mezczyzna). Aktualnie chcialabym prowadzic zycie w ktorym duzo imprezuje, poznaje duzo nowych osob, korzystam z najlepszego okresu w moim zyciu, poniewaz czas tak szybko leci i wiem ze kiedys bede w stalym zwiazku i nie chce nawet teraz gdy jestem nastolatka w takim byc, poniewaz jest to duze ograniczenie i nie moge sie rozwijac, mam wrazenie ze stoje w miejscu, ten zwiazek trwa chyba juz za dlugo. Jednak nie potrafie go zakonczyc bo chyba go kocham... Ale nie chce. I tez boje sie takich duzych zmian, bo jak dla mnie i jak na ten wiek, 2 lata w zwiazku to szmat czasu i czuje sie jakbym stala w miejscu i ktos zabieral mi ot tak 2 lata z mojego nastoletniego zycia. Wiem ze taka szanse mam tylko raz i chyba problem tkwi w tym ze chcialabym miec zbyt wiele rzeczy na raz. Z jednej strony prowadzic zycie ustabilizowanej emocjonalnie mnie z moim chlopakiem u boku, a z drugiej strony byc niezalezna i probowac nowych rzeczy. Mam wrazenie ze przez to nie potrafie okreslic swojej orientacji seksualnej, bo brak mi jakiegokolwiek eksperymentowania. Kolejna rzecza jest to, ze rodzice sa dla mnie duzym ograniczeniem, bo nie moge wyrazac siebie tak jak chce (poprzez wyglad) i na wiele rzeczy mi nie pozwalaja bo sie martwia. Ja to doskonale rozumiem, ale mogliby mi pozwalac chociaz na imprezy chodzic. To brzmi okropnie dziecinnie, ale czuje sie jakbym byla uwieziona w swoim ciele i wszystko tlumila w srodku. Nie potrafie przez to zaakceptowac siebie i swojego zycia, przez co uzalezniam sie od seriali i filmowi a nastepnie popadam w paranoje na punkcie bohaterow ktorzy wioda takie zycie, jakie ja bym chciala miec. Tak jak wlasnie sie stalo z serialem Orange is the new black. Ponad to, czesto miewam wahania nastroju, probuje byc kims kim nie jestem zeby sie dowartosciowac, bardzo czesto placze i jestem zdenerwowana. Wyzywam sie na moim chlopaku, gdzie on robi dla mnie wszystko. Naprawde nie wiem juz jak mam poznac sama siebie, zrozumiec swoje mysli i potrzeby. Jestem osoba bardzo dokladna i lubie miec wszystko rozplanowane, rozpisane czarno na bialym. Wiem ze z emocjami, seksualnoscia i cala reszta, nikt mi tego nie powie co mi siedzi w glowie, nawet psycholog, jednak licze na to ze chociaz w jakims stopniu nakieruje mnie ktos na to. Potrzebuje pilnej pomocy bo jest ze mna coraz gorzej a trwa to juz ponad pol roku i czuje sie bezradna. Z gory dziekuje. Pozdrawiam.
