Mam 27 lat jestem kobieta która boryka się z problemem emocjonalnym, mój tato umarł w kwietniu tego roku na Covid .przez pandemie widziałam się z nik ostatnio w październiku 2020.Mama miała w tym czasie również Covid czekaliśmy ponad tydzień żeby się z nią zobaczyć, bardzo zle zniosłam pogrzeb i brak pożegnania z tatą bo miał Covid i takie przepisy . Nadal nie wierze ze to tato . Jest mi bardzo ciężko żyć z myślą że mój tato nie miał szansy się pożegnać z mamą bo nic nie wskazywało że umrze w szpitalu 200m od domu . Szpital widać z okna. Ja mieszkam ponad 2000km od Polski . Czesto płacze i mam wyrzuty sumienia że na święta 2020 nie mogłam być w domu a to były ostatnie święta bez taty. Dodatkowo tato mial urodziny w wigilie . Za nie całe 4 tyg święta nie wiadomo co będzie z lockdownem w kraju w którym żyje. Bardzo boje się jak zniosę święta . Chciałam z święta spotkać z mama i bratem ale okropnie się boje że utknę po raz drugi na święta poza Polska . Mam lęki o śmierci mojej i moich bliskich, gdy dzwoni telefon boje się że to wiadomość o śmierci kogoś z rodziny . W tym roku umarło dużo ludzi których znałam . Jest mi smutno jestem przybita nie mam ochoty nic robić ledwo chodzę do pracy . Często płacze tak aby nikt nie widział , zazwyczaj w aucie . Każda piosenka w radiu wywołuje u mnie płacz
