Cześć. Jestem 27 letnia kobieta. Mam męża i 4 letnią córkę.. wszystko było dobrze do momentu gdy na świat przyszła nasza córka. Wszystko się zmieniło. Mój mąż stracił pracę i przez to ja bardzo szybko musiałam wrócić do swojej. Tak od prawie 4 lat tylko ja pracuję i utrzymuje nasza mała rodzinę. Rozumiem,że często jest ciężko znaleźć pracę odpowiadającą naszym wymaganiom lub naszemu doświadczeniu..wszystko by było dobrze gdyby nie fakt,że mój mąż obwinia mnie o wszystko.. aby było nam lepiej podjęłam pracę za granicą (wiadomo pieniądze są lepsze). Jesteśmy rozdzieleni na 2-3 miesiące i jak się mogłoby wydawać to każdy powrót do domu powinien być dla mnie najszczęśliwszym momentem mojego życia a wcale tak nie jest.. każda myśl o powrocie stresuje mnie okropnie.. z każdym przyjazdem do domu słucham ciągłych pretensji, coraz częściej dochodzą do tego wyzwiska, boje się co kolwiek powiedzieć bo i tak zawsze jestem mieszana dosłownie z błotem .. nie potrafię się cieszyć życiem. Od kilku miesięcy ciągle czuję się okropnie zmęczona, zniszczona, staram się myśleć pozytywnie ale nie umiem .. czy to może być depresja ? Mam ochotę jedynie zamknąć się w 4 ścianach i płakać.. przez to zaczęłam też nadużywać trochę więcej alkoholu .. boje się,że pewnego dnia bez pomocy upadne tak bardzo,że nie będę potrafiła sama się podnieść ..
