Wiek 29. Mój problem polega na tym, że nie wiem gdzie szukać darmowej porady psychologa oraz nie mogę przełamać obaw, że w poradni trafię na psychologa, który nie będzie potrafił mi pomóc. Miewam myśli samobójcze, (kiedy czuję, że śmierć przyniosłaby ulgę). Mam 2 małych dzieci ale w tych momentach nie umiem o nich myśleć. Pozornie funkcjonuję normalnie, mam tendencję do uciekania przed problemami i udawanie, że wszystko jest ze mną ok. Dobrze sobie z tym radzę do momentu kryzysu. Mam m.in. napady lęku - kiedy krzyczę, szlocham i nie potrafię racjonalnie myśleć. Jestem osobą wysoko wrażliwą. W dzieciństwie doświadczyłam molestowania seksualnego i urazów psychicznych. Mam fobię społeczną objawiającą się wyraźnie tylko w niektórych sytuacjach. Miewam huśtawki nastrojów i skrajne emocjonalne reakcje. Jestem nieudolna życiowo - nie pracuję, co aktualnie usprawiedliwiam macieżyństwem ale w przeszłości zawsze uciekałam przed wyczerpaniem psychicznym i przerywałam pracę czy szkołę (studiowałem po kilka miesięcy na kilku kierunkach, pracowałam bardzo krótko w kilku miejscach ale z trudem radziłam sobie psychicznie). Chowam glowę w piasek szukając oparcia w mężu i schronienia w czterech ścianach domu. Jestem pewna, że potrzebuję psychoterapii ale po swoich doświadczeniach z psychologami (w wieku nstoletnim) straciłam wiarę w to, że znajdę darmową pomoc psychologiczną i będzie ona skuteczna, że trafię na odpowiednią osobę. Wiem, że może przyjść rozczarowanie (np. będzie to jednorazowa rozmowa, nie będzie możliwości terapii). Pisząc tutaj także mam wątpliwości czy to jakkolwiek zmieni moją sytuację. Jednak próbuję ponieważ czuję że kiedyś przerodzi się to w depresję a jej bardzo się boję bo jest to niewyobrażalne cierpienie.
