Jestem dziewczyną, mam 18 lat. Od dłuższego czasu nie wiem co się ze mną dzieje, czuję się całkowicie odrealniona, czuję jakbym ciągle była we śnie. Zastanawiam się nad tym, czy wszystko to co mnie otacza nie jest przypadkiem moim wymysłem, czy ten świat naprawdę istnieje, czy nie wykreowałam tego w mojej głowie, a myśli o tym budzą mój lęk, ponieważ boję się, że całkowicie zwariuję. Moje nastroje są zmienne jak pogoda- w jednej chwili potrafię rozpaczać, nasilają się myśli samobójcze, po sekundzie jestem szczęśliwa jak nigdy, a jeszcze chwilę później narasta we mnie agresja i wyżywam się na wszystkim i wszystkich. Odczuwam także silną potrzebę samotności, chociaż nie chcę być samotna. Często pragnę umrzeć, a lęk przed śmiercią paraliżuje mnie, mam wrażenie, że nic nie ma znaczenia, że to wszystko jest tylko chorą wizją. Robię również różne rzeczy, których nie potrafię wyjaśnić- np. uderzam w ścianę aż do zdarcia kostek, bez powodu. Mam także problemy ze snem, po prostu nie mogę zasnąć, mam jakąś blokadę wewnętrzną. Nie mam pojęcia skąd się to bierze i dlaczego tak się dzieje, dlatego też zarejestrowałam się na tym forum, żeby móc się ,,wygadać".
Stąd też moje pytanie, czym mogą być te zachowania, jak sobie poradzić sama ze sobą?
