Witam. Mam 29 lat. Pare lat pracowalam za granica gdzie poznalam tam swojego bylego partnera. Bylismy ze soba 3 lata. Raz bylo lepiej raz gorzej miedzy nami. Zbyt bardzo Kochalam. On raczej nie byl wylewny w okazywaniu uczucia. Jednak postanowilismy starac sie o Dziecko. Po nie dlugim czasie okazalo sie ze jestem w ciazy i to mnogiej niestety partner zostawil mnie w poczatku 3 ciego miesiaca. Zalamana musialam wrocic do Polski wiedzac ze tam sama sobie nie poradze. Bardzo malo odzywal sie do porodu. Po narodzinach Dzieci uznal je. Byl chwile w Pl po czym narobil mi glupiej nadzieji o rodzinie i wyjechal. Stwierdzil we wiadomosci ze juz nic do mnie nie czuje i mam sobie nie robic juz nadzieji gdzie ja zrobil. Czasami sie odzywa co u Dzieci, wygaduje ze nie dlugo bedzie je zabieral do rodziny. Nie nawidze go za to ze zniszczyl moje marzenie o pelnej i szczesliwej rodzinie a zarazem nadal cos do niego czuje Kocham swoje Dzieci nad zycie i chcialabym dac im to czego ja nie mialam za dziecinstwa. Ojca... Nie moge zniesc mysli ze byly tam swietnie sie bawi, zyje beztrosko, nie mysli czy sobie radze bo nie pyta. Kiedy Dzieci byly przeziebione stwierdzil ze to moja wina itp. Nie wychowuje Ich a mi zarzuca winy. Wiem ze nie bedziemy juz razem bo tyle dal mi powodow ku temu ale jednak cos mnie meczy i ta nienawisc ze zostawil mnie w ciazy. Nie potrafie sobie sama z tym pomoc. Czy kiedykolwiek pogodze sie z tym i bede potrafila z nim normalnie rozmawiac? Czy zapomne co mi zrobil? Na dzien dzisiejszy on jak gdyby nigdy nic pisze co u Dzieci? Chcialby uzyskiwac informacji, zdjecia kiedy ma na to ochote a mnie zrzera od srodka i glupio mu dogaduje. Nie radze sobie z tym. Nie potrafie z nim rozmawiac jak z kolega. Jeszcze nie teraz. Nie kiedy on chce. Zbyt bardzo mnie zranil.
