Witam
Pisze w sprawie dolegliwości, które odczuwam. Od dziecka byłam dość energiczna dziewczynka, miałem problemy z koncentracja. Z latami zaczęło to pogłębiać się. Dochodziły male wybryki, ciągle nudzenie się na lekcji, poczucie niskiej samooceny gdyż wiedziałam że robię źle wagarujac czy też inne rzeczy jednak robiłam to. Cały czas czułam się głupio, mimo nauki moje oceny nie były jakoś bardzo źle, ale mogły być lepsze. Można powiedzieć że zawsze słyszałam: skup się, bardziej się staraj.
Ja sama od siebie czułam że zawsze pod górkę. Ale latka leciały i gdzieś było to chowane pod dywan gdyż nie sprawiałam takich kłopotów aby mogłoby to wzbudzić jakieś większe podejrzenia.
Nie umiem mówić o swoich emocjach problemach, nie umiem poskładać je w całość by wyrazić co czuje. Dlatego też nigdy nie rozmawiałam o tym, że staram się ale mi naprawdę nie wychodzi.
Do tego dochodzi pochopne decyzję, ciągle ruszanie się, dużo energii.
Widzę to jako same plusy, ludzie przyzwyczaili się do mojego chaotycznego stylu życia, lecz nie ukrywam zaczyna być to niewygodne gdyż przeszkadza mi w utrzymaniu pracy i kontroli nad własnym życie.
Szybko się nudzę, przechodzę z jednego hobby do drugiego a prace utrzymuje co najwyżej pół roku.
Od lat w sposób zartobliwy mówiono na mnie niezdiagnozowane ADHD. Ale teraz w moim życiu zaczęłam głębiej się nad tym zastanawiać.
Zdarzają się takie dni, że jest druga w nocy i dostaje napływ energii i muszę iść sprzatac.
Dlatego piszę tutaj, gdyż nie wiem czy dobrze szukam pomocy czy mam wybrać się do specjalisty w kierunku ADHD? Chodzi o to, że kiedyś ten chaos który mam nie przeszkadzał mi, ale gdy zaczęły wynikać z tego konsekwencje zaczyna być to niewygodne. Dodam też, że to bardzo śmieszne ale gdy coś robię,, niepowaznego" nie widzę żadnych konsekwencji. Po prostu to robię.
