Schenker

Cześć, Może będziecie mi w stanie jakoś doradzić, bo już sam nie wiem co robić. Mam 26 lat i dokładnie 3 miesiące temu rozstałem się z narzeczoną (ten związek nie miał sensu, długa historia) w każdym razie zostawiłem jej to wynajmowanie mieszkanie, a ja sam wróciłem na wieś, do domu rodzinnego. Minęło troszkę czasu i zdałem sobie sprawę, że tak naprawdę, poza nią, nie mam żadnych znajomych, kolegów, przyjaciół, nic. Na dodatek cierpię na nerwice lękową. Zaczynam się zastanawiać, czy może zmienić lokalizację, przeprowadzić się do miasta oddalonego o 150-200 km. Nie wiem, czy taki start byłby dobry? W praktyce zrobiłem dwa kroki. Zmieniłem pracę, zarezerwowałem sobie pokój i zostałem oszukany na 1000 zł. Poznałem też dziewczynę z tam tym okolic i dała mi kosza.. Jeszcze się tam nie wprowadziłem, a już mam dosyć. Myślę dalej i myślę. Wydaje mi się, że czas ucieka mi między palcami. Chciałbym poznać nowych znajomych, nowe dziewczyny, coś zrobić ze swoim życiem. Nie fascynuje mnie oglądanie, jak inni na facebooku mają życie towarzyskie, gdzieś wyjeżdżają, a ja jestem sam. Czasami się zastanawiać, jaki jest sens istnienia, skoro nikogo nie obchodzę. Tak, głupie myśli, ale po tym rozstaniu i uświadomieniu sobie paru rzeczy + to oszustwo automatycznie wzbudza we mnie wewnętrzny konflikt. Czy ktoś z Was zaczynał kiedyś tak zupełnie od nowa? Totalnie nowa lokalizacja, ludzie i praca, i jak to na Was wpłynęło? Co moglibyście dać z siebie od serducha chłopakowi, takiemu jak ja? Dziękuję, chętnie z Wami podyskutuje.

Dziękuję za odpowiedź Kolezanko

Cześć, Przychodzę z pewnym problemem. Mianowicie. Wydaje mi się, że się nieco pogubiłem. Mam na imię Kacper, aktualnie 25 lat. Od ponad roku pracuje w dużej firmie, siedzę w jednym z działów z kilkoma osobami, jako jedyny wykonuje pewną pracę która jest oczywiście związana z branżą, jaką wybrałem. Ludzie w pracy rozmawiają na wiele tematów, szczególnie, jeśli chodzi o cele zawodowe, bo ich cele są do siebie bardzo zbliżone i mają ze sobą wiele wspólnego. W moim przypadku, pracę w konkretnej branży wykonuje jako jedyny w firmie. Nie mam z kim o tym rozmawiać, jako, że moje cele jakie realizuje w tej pracy nie mają nic wspólnego z ich celami, nie czuje się przez to dobrze - troszkę jak taki wyrzutek, który robi coś, ale tak naprawdę nikogo to nie interesuje, jak i nie interesuje ich moja obecność w tej pracy. Odnoszę wrażenie, że nie robię nic ważnego, chodź tak naprawdę jest to ważne. Czuje się przez to niefajnie, jeśli chodzi o psychikę i odczuwam ogromną samotność. Odbiegając od pracy zawodowej, to.... Od ponad 4 lat jest w związku z dziewczyną, która choruje na anoreksje, z różnych powodów nigdy nie mieliśmy za dużo znajomych, tym bardziej wspólnych. Generalnie brak innych ludzi w życiu nie przeszkadzał mi w momencie, kiedy byliśmy razem. Zdarzały się sytuacje, w których razem pracowaliśmy i nikomu z nas to nie przeszkadzało. Niestety z czasem życie zaczęło weryfikować taki stan rzeczy. Przestałem być szczęśliwy, o ile kiedykolwiek byłem? Nie mam totalnie nikogo, poza rodziną i narzeczoną. Brakuje mi wyjść z innymi ludźmi np. na piwo, brakuje mi poczucia pozytywnej atmosfery w pracy przez to, że jako jedyny wykonuje ten konkretny rodzaj pracy. Wciąż się zastanawiam, co byłoby najlepsze w tej sytuacji. Może zmienić pracę? Może zmienić kobietę? Chciałbym bardzo zmienić swoje życie, ale nie wiem totalnie jak się za to zabrać, jaki zrobić pierwszy krok. Wiem, że Wy nie możecie za mnie decydować, ale może coś od siebie doradzicie? Podzielicie się swoją opinią? Dziękuję