Witam, w sumie to nie wiem czy wybrałem dobry dział ale to jest problem w związku więc zaryzykuję i napiszę tutaj...
Od 7 lat jestem z dziewczyną, od roku jest moją narzeczoną. Ja mam 33 lata ona 29. Ja się urodziłem w dużym mieście ona na wsi. Od 7 lat, odkąd ją znam jeździmy tam do niej do rodzinnego domu jak tylko jest czas i urlop, myślę że raz w miesiącu na około tydzień. Przez te 7 lat było super, jej rodzice traktowali mnie jak swojego, ciągłe pochwały, małe prezenciki (ode mnie też), jakieś pomoce przy domu, wspólne wyjazdy itp.
3 lata temu dowiedzieliśmy się że jej rodzice przepiszą na nią ziemie żeby mogła się wybudować, było super, wspólne wybieranie projektu, wspólne plany itp. Omawianie ile się weźmie kredytu itp itd.
Ale miesiąc temu nagle się coś zepsuło po tym jak powiedziałem że będę chciał żeby połowa domu była moja, jeśli mam inwestować jakieś pieniądze lub brać kredyt na wykończenie. Z miłych osób teściowie stali się agresywni, złośliwi i prawie wyrzucili mnie z domu, musiałem spać u brata mojej narzeczonej.
Rozmawiałem z paroma osobami i mi powiedzieli że ludzie na wsi mają inne myślenie, dla nich ziemia to jest sprawa życia i śmierci, obcemu za darmo nie przepiszą a takie inwestowanie w wykończenie to dla nich nic i jak chcę tam mieszkać to mam zainwestować ale to nigdy nie będzie moje.
Sprawa jest ciężka bo moja narzeczona jest na rozstaju, tutaj mieszka ze mna w dużym mieście i jest ok a tam się wszystko popsuło ale buduje się nowy dom, blisko domu rodzinnego i rodziców.
Jakie jest wasze zdanie o tym? Wg mnie oni myśleli że właduje kasę w domu, wezmę kredyt a oni po jakimś czasie by stwierdzili że to i tak mało i że jak mi nie pasuje to mogę się wyprowadzić, czyli w skrócie myśleli że znaleźli jelenia i frajera.
