Zagubiona28

Jestem kobietą, mam 28 lat. Parę lat temu poznałam mężczyznę, który sprawił, że poczułam się naprawdę szczęśliwa. Po pewnym czasie mimo licznych zapewnień relaja zaczęła się psuć, odsunął się ode mnie, zrobił się agresywny i nieosiągalny. Chociaż usłyszałam wiele przykrych słów wciąż wierzyłam, że kiedyś wydarzy się jakiś cud i on zrozumie, przeprosi i znowu będzie tak jak na początku. Pojawiał się i znikał przez trzy lata, gdy po kolejnym burzliwym rozstaniu udało mi się dojść do siebie znowu dawał o sobie znak i wszystko wracało..... wystarczyło parę czułych gestów, miłych słów żebym dała się omamić. Teraz już wiem, że od samego początku traktował mnie przedmiotowo i najgorsze jest to, że sama mu na to pozwalałam. Byłam mało asertywna i dałam sobie wmówić, że całe zło tego związku to moja wina. Dzisiaj rozumiem, że ta toksyczna relacja musi się skończyć. Jednak poczucie bólu, osamotnienia, oszukania, wstydu i żalu do samej siebie nie pozwalają mi normalnie funkcjonować. Byłam u psychiatry, przepisał mi tabletki. To za krótki okres żeby stwierdzić czy działają ale zrobiłam krok do przodu.... Zastanawiam się czy to się kiedyś skończy, czy ten wstyd i cała reszta niechcianych uczuć minie?