Clarix00

Hej, jestem Matylda i mam 20 lat. Mój problem zaczął się jakoś pół roku temu. Często od tego czasu towarzyszy mi melancholia, nadwrażliwość, czasami nawet przejawiam zachowania agresywne gdy stracę panowanie nad gniewem. Jestem kapryśna, bardzo łatwo mnie zdenerwować. Gubię w tym wszystkim siebie, nie wiem kim jestem, bo takie zachowania do mnie nie pasuja a mimo to nadal to robię. Mój nastrój jest jak loteria, może się zmienić z byle powodu. Najbardziej obawiam się odrzucenia, przez co często sama zaczynam atakować aby się obronić. Do tego jestem w związku który można określić mianem trudnego. Mam za sobą kilka traumatycznych przeżyć. Czuję wewnętrzną pustkę, jestem tym wszystkim poprostu zmęczona. Coś ze mną jest nie tak? Co to może być? Powinnam zasięgnąć porady psychiatry?

Mam 18 lat i jestem tegoroczną maturzystką. Miałam lekki problem z narkotykami i odkąd zaczęłam je zażywać, nie potrafię zbudować trwałej i zdrowej relacji w związku.( Oczywiście już nie zarzywam żadnych środków odurzających.)Zaczynam manipulować drugą osobą lub jestem zbyt podatna na wpływy partnera. Mój ostatni związek wydawał się świetny, mój chłopak o mnie dbał i chciał mi przychylic nieba a ja go zdradziłam. Nie była to emocjonalna zdrada lecz czysto fizyczna. Nie mam zupełnie pojęcia dlaczego to zrobiłam, wcześniej też mi się to już zdarzało. Zawsze wychodzę z założenia że nie mam nic do stracenia a przecież mam, poddaję się chwili i myślę tylko o chwilowych przyjemnościach zupełnie nie patrząc na to, że mogę kogoś zranić. Dlaczego robię takie rzeczy mając pełną świadomość że to nieodpowiednie? Czasami zachowuje się jakbym była pozbawiona emocji i czasami faktycznie tak jest ale przychodzą takie dni gdzie zaczynam rozumieć to jak bardzo egoistycznie się zachowuje i nie wiem co mam zrobić bo na codzień nie czuję że to jest moim problemem.