Groźby, wyzwiska, zrzucanie całej winy na mnie.

[Logones]

Witam. Mam 26 lat, jestem mamą rocznej dziewczynki. Z ojcem dziecka nie układa mi się najlepiej. A może nawet źle. Kiedy pracowałam zawodowo miał do mnie pretensje że nie latam że ścierka i dom nie błyszczy mimo że było posprzątane. Jego matka nastawiała go przeciwko mnie i zaczął się robić agresywny na wszystko co mówiłam. Koledzy byli najważniejsi. Mimo że go wykorzystywali i pokazywałam mu to, zarzucał mi że jestem chorobliwie zazdrosna. Teraz kiedy mamy dziecko a mi się kończy urlop macierzyński zaczął czuć przewagę nade mną ponieważ córka nie pójdzie jeszcze do żłobka. Wyzywa mnie, obraża, grozi. Wczoraj w czasie kłótni wykręcił mi ręce a przed rodziną udaje świętego. Chciałam wrócić do rodziny ale zabrał mi wszystkie pieniądze jakie miałam odłożone w kopercie mówiąc że nie udowodnię mu że należą do mnie. Fotelika samochodowego też nie chce mi pożyczyć żebym spokojnie i bezpiecznie zabrała dziecko bo on za to płaci. Prawda jest taka że jego matka dała pieniądze na fotelik a on za nie naprawił sobie samochód kupując fotelik na raty. Czuje się bez szans do walki tym bardziej że ostatnio zarzucił mi że zamknie mnie w szpitalu psychiatrycznym i zabierze dziecko mówiąc że mam rozdwojenie jaźni. 

 

 

 

[Bezradny Mateo]

Hej. Mam podobna sytuacje tylko z tą roznica ze to ja jestem ofiara. Na przestrzeni czasu zostalem obdarty z godnosci, pieniedzy i dobr materialnych. Stracilem znajomych i przyjaciol, zostalem odizolowany od rodziny. Partnerka grozi ze wyrzuci mnie z domu i nie bede mogl sie juz widywac z 2 letnia corka jesli sie nie podporzadkuje. Aktualnie jestem wrakiem czlowieka jesli chodzi o umysl i dusze. Fizycznie jedynie przytylem ale to popularny syndrom problemow w zyciu. Oczywiscie Ci wspolczuje i licze ze uda ci sie odnalezc odpowiednie wyjscie z tej trudnej sytuacji.