Rozpad związku?

[Dziewczyna2000]

Witam 

Jestem kobietą w wieku 22 lat, jestem w związku z 6-letnim stażem z mężczyzną w wieku 24 lat. Mieszkamy razem już 3 lata jednak teraz problemy się nasiliły. On jest gamerem przez co gra w gry komputerowe od 20 do 00:00 w dni robocxei od 20 do nawet 3:00-4:00 w weekendy (z czego też wstaje po 14:00) przez co ja w tym czasie jestem sama a chciałabym spędzać wieczory razem, kłaść się razem spać (od zawsze miałam taki wzorzec z rodziców, przeszło też to na mnie i tak oto męczę się w swoim związku i czuję samotna). Druga sprawa - porządek. Nie jestem pedantką jednak dbam o porządek, żeby nie żyć w syfie a mój partner... Może nie Myć naczyń tygodniami, gdzie się przebiera tam zostawia ubrania, jak je coś przed komputerem zostawia naczynia a przynosi je dopiero jak się po raz setny doproszę o w dodatku jak są już zielone, łóżka nie pościeli, prania nie wstawi. Nie możemy znaleźć kompromisu, dogadać się i tak męczymy się z rozmowami, próbami itp rok. Czuję się jednak przy nim bezpiecznie, kochana (bo to okazuje), mam świadomość że jakby coś się działo mogę na niego liczyć. Coraz bardziej doprowadza mnie do szału to jego dziecinne zachowanie no bo przecież ile może grać dorosły facet iw dodatku, żeby nie potrafić po sobie posprzątać? Coraz częściej myślę o rozstaniu ale zatrzymuje mnie świadomość, że nie jest złym facetem no i... Mamy kredyt (jest wzięty na niego ale spłacamy go razem) i przez to też nie potrafię go zostawić. On widać, że kocha zależy mu i nawet nie miałabym takiej siły powiedzieć mu, że to koniec. 

To się nasiliło też w momencie gdy już nie dawałam rady, zwiedzałam się najlepszymu przyjacielowi i... Chyba coś do niego czuję, jest dojrzały, nie uzależniony od gier, wie co to porządek, jest zorganizowany, odpowiedzialny - ma to czego brakuje mojemu chłopakowi przez co ciągnie mnie do niego jak nie wiem i to też nie coraz bardziej wyniszcza. 

Nie wiem jaką podjąć decyzję i nie potrafię normalnie funkcjonować... 

[Zibi900]

Moim zdaniem Twój chłopak powinien poczuć, że może Cię stracić. To może być przełomowy moment i coś zmienić w jego zachowaniu. Chodzi mi tu bardziej o improwizację, stworzenie takiej atmosfery, nie namawiam do zdrady. Z mojego doświadczenia niestety powiem, że ja pewnie bym uległa tamtemu.. I czuła się usprawiedliwiona, bo chłopak taki "zły i niedobry"... Pogadaj też może z nim konkretnie i wprost powiedz jak się czujesz i że jest ktoś kto się stara o Twoje względy. Zobaczysz, jaki to odniesie skutek