Mam wszystko, a wolałbym nie żyć

[ameyurii]

Dzień dobry,

Mam na imie Łukasz i mam 23 lata. Od 4 lat walczę ze stanami depresyjnymi, niestety teraz jestem już chyba w jakimś apogeum. Nic mnie nie cieszy.

Szybko mówiąc: Od 3-4 lat nie czuję praktycznie sensu życia. Szczęścia w życiu. Jakiegoś takiego pozytywnego podejścia do życia i świata. Irytuje mnie to, bo praktycznie mam wszystko. Pracę, która jest cały czas moją pasją, mam dziewczyny w swoim życiu (akutalnie stałą dziewczynę której nawet nie potrafię pokochać),rodzinę, znajomych, ciepłe mieszkanie. No dosłownie wszystko. 

Denerwuje mnie to ciągle, że praktycznie nic mnie nie cieszy. Przy wyjściu ze znajomymi mogę zapomnieć o tych stanach, ale w samotności odczuwam totalną niechęć do życia, wręcz takie poczucie że wolałbym nie żyć niż żyć. Nie cieszy mnie miłość, nie cieszą mnie sukcesy w życiu (ogólnie mocno działam, dbam o swój rozwój itd. Nie chce żeby te stany mnie pochłonęły więc ostro działam). 

Denerwuje mnie to mocno, bo kurde jestem młody, mam powodzenie u dziewczyn, mam fajną pracę która jest moją pasją, z zewnątrz wygląda jakbym wygrywał życie a w środku czuje się jak śmieć, staruszek który nie ma żadnej radości z życia. Jak słyszę, że młodość to najlepszy okres człowieka to mam ochotę sobie strzelic w głowę, skoro później będzie tylko gorzej.

I już kompletnie nie wiem co mam robić. Wybieram się do terapeuty ale zanim to zrobię, chciałbym usłyszeć jeszcze zdanie tutaj Jak z tego marazmu wyjść? Kiedy w końcu poczuje że kocham żyć, że chociaż trochę lubie żyć? Co mam robić? Ja już sam nie wiem, przerabiałem tyle rzeczy, siłownia, sporty, no wszystko ale nie widzę już nadziei, zawsze wracałem do tego "domyślnego" stanu w którym moje życie kompletnie nie ma sensu i szczęścia.