Jak chłopakowi wybić seksuologa z głowy?

[mefedra]

chłopak chce mnie zapisać do jakiegoś seksuologa bo nie chcę jemu zrobić dobrze ustami. Ja uważam, że chyba

nie mam żadnego problemu bo przecież to że nie lubię tego co on nie czyni mnie nienormalną. W sumie to kocham mojego chłopaka i zrobiłabym naprawde dla niego wiele ale nie to , ja się wstydzę tam iść , boję się tych spojrzeń i pytań a tam przecież coś trzeba mówić no jak o tym myślę to ja już mam ochotę się schować.. nie chce tam iść ale on mnie ciągle męczy. Nie widzę sensu żeby tam iść bo ja i tak się nie przełamie żeby jemu to robić więc jak raz a dosadnie powiedzieć chłopakowi żeby przestał mi ciagle mówić o tym lekarzu? moje tłumaczenia działają aby przez chwile później jest to samo on aby siedzi i szuka w tym internecie głupot.

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

Szanowna Pani,

zgodnie z instrukcją darmowej porady należy podać wiek, ponieważ dla psychologa nie jest to bez znaczenia. Ile ma Pani lat i ile lat ma chłopak?

[mefedra]

Ja mam 22 a mój chłopak 23. 

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

@mefedra

Szanowna Pani,

oczywiście ma Pani prawo nie wykonywać pewnych czynności jeśli nie ma na to ochoty; może Pani być asertywna i mówić nie swojemu partnerowi w razie potrzeby stosując technikę zdartej płyty - wówczas innymi słowami powtarza się swoją odmowę, np. "znasz już moje stanowisko w tej sprawie", "wiesz już, że tego nie zrobię", "znając moją opinię znowu prosisz, wolałabym żebyś już tego nie robił". 

Warto jednak zauważyć, że seks oralny jest jedną z najczęstszych praktyk erotycznych. Jeśli porozmawia Pani z seksuologiem może ustali źródło swoich obaw czy ewentualnych uprzedzeń i podda refleksji całą sprawę przyglądając się jej pod innym kątem. Wcale nie oznacza to automatycznie, że Pani zmieni zdanie – może być inaczej, utwierdzi się w swoim stanowisku. Być może seksuolog poinstruuje Panią jak przetłumaczyć partnerowi, iż ta praktyka nie wchodzi w grę; specjalista zasugeruje także jak uporać się z tą sporną kwestią w Państwa związku. Z konsultacji może zatem wyniknąć coś konstruktywnego i pozytywnego; jak rozumiem będzie to także gest wobec partnera, wyrażający, iż nie są Pani całkiem obojętne jego potrzeby.

Jednocześnie informuję, że u psychologa, seksuologa czy psychiatry nie musi Pani odpowiadać na wszystkie pytania – to nie przesłuchanie. Mówi się tylko to, co chce się powiedzieć. Rozmawia się w atmosferze życzliwości, serdecznie i dyskretnie, bo specjalistę obowiązuje tajemnica zawodowa.