Inne style przywiazania (?)

[seno123]

Witam,

Jestem studentka i od ponad roku jestem w zwiazku z chlopakiem mniej wiecej w moim wieku. 

Oboje uwazamy ze jest to zdrowy zwiazek. Staramy sie rozmawiac o problemach, czego nam brakuje, co chcielibysmy zmienic etc.

Mimo tego, ze wiem, ze on mnie kocha, zwiazek jest zdrowy i nie chcialabym go zostawic, wydaje mi sie ze cos jest nie tak.

Ciezko powiedziec co dokladnie sprawia, ze nie jestem w 100% szczesliwa. Szukalam w internecie, ogladalam duzo filmikow i na razie jedyne co mi przychodzi do glowy to, ze oboje posiadamy rozne style przywiazania. Moj styl to zdezorganizowany, a jego to lekowo-ambiwalentny.

Lubie spotykac sie z nowymi ludzmi, miec kontakty towarzyskie, podrozowac, byc niezalezna - mialam czy tez nadal mam problemy z okazywaniem milosci czy intymnosci  100%, staram sie nad tym pracowac. Jednak jak juz mowilam lubie uczucie wolnosci i potrzebuje duzo luzu.

On jest jednak lekko zazdrosny - pracuje nad tym i stara sie dac mi wystarczajaco luzu, bo juz rozmawialismy na ten temat. Jako, ze mam wiecej przyjaciol plci meskiej - przychodzi mu to troszke ciezej no i jest bardzo opiekunczy. Powiedzmy ze zanadto. Nie jestem przyzwyczajona do tego, zeby ktos sie tak bardzo o mnie martwil etc.

Nie jest mi to potrzebne, a czasem jest to wrecz denerwujace. Czasami wydaje mi sie, ze nasze tematy do tak zwanej small talk sa tak rozne, i czesto on dotyka w rozmowach moich "trigger" punktow - oczywiscie nie wiedzac o tym. Co oczywiscie psuje mi humor i odbiera chec i cierpliwosc do daleszej rozmowy, tlumaczenia co jest nie tak etc.

On boi sie, ze zostawie go dla kogos lepszego, mimo tego, ze zapewniam, ze tak sie nie stanie, bo wiem, ze on jest na prawde dobra osoba, zastanawiam sie czy to ma sens skoro ja nie potrafie pokazywac czulosci, a to jest to czego on prawdopodobnie potrzebuje, zeby poczuc sie bezpiecznie.

Chcialabym nad tym pracowac, jednak nie chce w sobie tego wymuszac - w ten sposob bede sie czula jakby nasza cala relacja byla wymuszona.

Jak to naprawic? Wydaje mi sie, ze rozmowa nie da tutaj zbyt duzo, bo poniekad rozumiemy, ze sie roznimy. A z tego co zrozumialam nie da sie zmienic stylu przywiazania.

[turkuć_podjadek]

Witam, witam. Styl przywiązania to zakodowany głównie w nieświadomości wzorzec relacji, opierający się na emocjonalnych, niezwerbalizowanych doświadczeniach z pierwszego etapu życia. Wszystko co mamy zakodowane w głowie, da się również odkodować albo przekodować. Wewnętrzny obraz nie do końca dobrej matki, ojca czy opiekunów można przemalować na taki, z którym zrobi się lżej na sercu, który doda energii i wiary w siebie. i nie chodzi tu o zakłamywanie rzeczywistości, ale o inne jej postrzeganie. A takie rzeczy to na psychoterapii:)

Pozdrawiam

[turkuć_podjadek]

Dzięki za serduszko. Przypomniałaś mi, że miałem dopisać jaka to powinna być , moim zdaniem, terapia. Najpopularniejsza jest poznawczo-behawioralna, ale ona działa powierzchownie, jest nastawiona na leczenie samych objawów. Tak jak tabletka może zwalczyć ból rozciętej nogi, bez wpływu na samą ranę, tak psychoterapia poznawczo-behawioralna zwalcza problematyczne myśli i zachowania, nie sięgając do problematycznych emocji i uczuć. Tabletka przeciwbólowa na pewno pomoże w przechodzeniu procesu samoczynnego leczenia się poważnej rany, a psychoterapia poznawczo-behawioralna pomoże w rozwiązywaniu głębokich konfliktów wewnętrznych, ale jednak lepiej jest ranę zdezynfekować i zszyć, a na psychoterapię pójść psychodynamiczną, ewentualnie humanistyczną albo psychoanalizę. 

Nie wiem czy przez to Twój świat stanie się piękniejszy, ale też Ci dam serduszko. Mam akurat jedno wolne, szkoda żeby się marnowało