Tracona przyjaźń

[Trawa cytrynowa]

Jestem studentem mam 20 lat. Od 3 lat przyjaźnię się z 15 letnim znajomym. Jednak spędzamy ze sobą zdecydowanie zbyt dużo czasu. Razem wychodzimy, gramy w gry, czasami dzwonimy. Jest tego za dużo i przez to coraz częściej się od października tamtego roku kłócimy. W końcu wczoraj była kolejna kłótnia, bez namysłu napisałem mu że nie wytrzymam utraty przyjaźni (to mój jedyny przyjaciel) i rzuciłem że się zabije. W cale nie zastanawiałem się nad sensem i konsekwencjami tych słów. Napisałem to po tym, jak ustaliliśmy jakiś czas wcześniej że musimy od siebie odpocząć na kilka tygodni. Jednak po tej wiadomości chodził wczoraj i dziś zestresowany, musiał rozmawiać z mamą. Dziś wieczorem porozmawiałem z nim 1,5h i mówił że się boi że coś zrobię sobie lub jemu. Jestem introwertykiem i nie posunąłbym się do tego i do niczego złego ,właszcza wobec jedynego przyjaciela. Staraliśmy się jak najwięcej wyciągnąć z tej rozmowy. Rozmawialiśmy i w pewnym momencie się rozpłakałem, widać że próbował mnie pocieszać. Na razie zawieszamy kontakt na kilka tygodni, potem spróbujemy się ze sobą zadawać ale na pewno rzadziej.

proszę o pomoc, co mam robić? Jak sobie poradzić w najbliższych dniach? Co powinniśmy zrobić? Co było nie tak?

[Kolezanka.]

Skoro za duzo czasu spedzacie razem, spotykajcie sie regularnie ale rzadziej. Ta wiadomoscia, ze sie zabijesz niezle go zmartwilo napewno. Jesli to.byly tylko puste slowa rzucone w emocjach, przepros go i powiedz, jak wyglada sprawa. 

Tak w ogole dlaczego doszliscie do.wniosku, ze spedzacie razem za duzo czasu? 

I czytajac Twoj.post zastanawia mnie tylko, czy jestes tak bardzo wrazliwy? Czy ta.przyjazn to jest przyjazn czy cos.wiecej?