uczucie obcości

[golden123]

Witam serdecznie

 

Chciałbym podzielić się problemem który siedzi w mojej głowie od jakiegoś roku . Mianowicie przed ślubem dostałem dom w stanie surowym od moich Rodziców . Dom 150 metrów , działka 9 arów , małe miasteczko , dosyć ciasna zabudowa miejska (osiedle)Niestety u mnie od jakiegoś czasu występuję problem dziwnej natury , po prostu nie chce mi się wracać do tego domu ( tego miejsca) , nie chce mi się nic w nim robić , nic mnie nie cieszy . Większą przyjemność sprawia mi wykoszenie trawy u teściów czy u rodziców niż u mnie we własnym domu. Bardzo mnie to wkurza że działka jest mała , ciągle są tam jakieś problemy co nie chciałbym zrobić to jest problem , działka jest wąska i na dodatek ze spadem. Po prostu czuję się obco we własnym domu , to dziwne uczucie zżera mnie od środka od jakiegoś czasu . Bardzo często jeżdżę do mojego kuzyna , czy też znajomych , tam jest miejsce na wszystko , na altanę , na huśtawkę dla dzieci , na drzewka owocowe . Ostatnio zdarza mi się jeździć samochodem obok innych działek moich Rodziców , te działki są duże , prosty teren i tak sobie wyobrażam jakby właśnie w tym miejscu stał nasz dom . Ja wiem że dostałem od moich Rodziców bardzo dużo , moi niektórzy znajomi mogą tylko pomarzyć o tym co ja dostałem , ale ostatnimi czasy naprawdę to uczucie obcości we własnym domu bardzo mnie zżera . Nie rozmawiałem z Żoną na ten temat , ostatnio ponownie coś robiliśmy i jak zwykle były problemy , i rzuciłem tak w nerwach że ja najlepiej sprzedałbym ten dom i wybudował się na większej i równej działce , żona powiedziała że jesteśmy młodzi i wszystko przed nami , ale oczywiście nie rozmawiałem z nią więcej na ten temat , powiedziałem to tak w nerwach. Dom moglibyśmy wystawić na sprzedaż ale podejrzewam że  moi Rodzice odebrali by to bardzo źle , nawet w sytuacji gdybyśmy im oddali pieniądze które oni włożyli w tą budowę , boję się że po prostu wbiłbym im sztylet w serce , z drugiej strony mogliśmy z żoną powiedzieć że np nie chcemy mieszkać w tym domu i podziękować im wtedy jak chcieli nam ten dom dać. Może ktoś z forumowiczów miał podobny problem i chciałby się mi jakoś pomóc. Naprawdę pierwszy raz mam takie "uczucie" które niestety nie mija .

[turkuć_podjadek]

Cześć. Nie zamierzasz chyba z własnej woli spędzić reszty życia w miejscu, które ci nie odpowiada? Nie duś tego w sobie, bo wewnętrzny konflikt będzie się powiększał, a wraz z nim twoje nieprzyjemne objawy. Porozmawiaj o tym na spokojnie i szczerze ze swoją żoną, a później z rodzicami. Powinni okazać wyrozumiałość i pomóc w znalezieniu odpowiedniego miejsca na dom. 

[Pawel999]

Powiem Ci tak. Ja dostałem mieszkanie po babci, niestety tam się dusiłem. Musiałem się tam przenieść bo u mamy już nie było miejsca, bo wprowadziła się do niej siostrzenica która zaciążyła. Niestety ja się robiłem coraz bardziej jak to opisałeś nerwowy. Nie chodziło o to, że mam cicho, że jestem na swoim czy coś. Chodziło o to, że nie czułem się tam jak u siebie. Dopiero po kilku latach je sprzedałem, ale wylądowałem też na terapii u psychoterapeuty-online. W prawdzie prowadzi mnie tam świetny specjalista, to bardzo podkopane mam jednak poczucie swojej wartości.

Sprzedaj i nie męcz się. Rodzice to zrozumieją. To jest Twoja inwestycja w przyszłość. Uwierz mi - nic na siłę.

[nostromo]

Osobny dom, poza siedliskiem rodzinnym? No problem. Trzeba przedstawić rodzicom plan zamiany tego domu na jakiś inny i podać rozsądne argumenty, które się im spodobają: chcesz wybudować garaż, żona chce mieć ogródek, konflikt z sąsiadami konfidentami, więcej miejsca na DG, ... Tak to trzeba przedstawić żeby rodzicie sami proponowali zamianę/sprzedaż dla waszego dobra. Oddawać, robić dramaty że nie takie to raczej im serce złamie.